partager
Romieg Jumeau nos a laissats, a l’atge de 92 ans. Aquel ancian publicista, aviá estudiat ais Bèus Arts. s’èra engatjat fa bèu temps per la lenga nòstra, e entre seis òbras màgers li a agut aqueleis annadas de presidencia dau Centre de Rescòntres, Estudis, Documentacion e Difusion d’Oc, a Graveson, doge ans a de rèng, a bailèjar una fònt màger de documentacion sus lei país d’òc.
Escrivan de tria, a publicat doge obratges de ficcion dins totei lei genres : Cronicas imaginàrias, Embolha a Malamosca, Aplològs, La granda timonariá, L’esclargiera, o encara Rèire-Vida, en generau a IEO Edicions.
Un credo per lo president dau Credd'o
A l’enterrament seis amics an rementat lo Credo de Cassian, de Victor Gelu :
A peri tout entié, qué servirié de neisse !
Dieou, que li vi tan lun, nou forgé pas per ren :
En mouren regrian ; l’ome quan dispareisse,
Va pupla leis estèlo oou foun doou firmamen !
E li an fa aqueu laus :
Nàni, Roumié, risques pas de peri tout entié. Bèn lou countràri !
Restaras dins nosto memòri. Nous-autre, Gravesounen, t’avèn couneigu poulemisto arderous dins la colo d’Un Païs pèr Deman ; pièi, e subretout, au CREDD’O. Lou CREDD’O que n’en fuguères un di foundadou emai un valènt cepoun. Lou CREDD’O que n’en prenguères un jour la presidènci e la gardères dès an de tèms. Dès an qu’an fa flòri. Souto ta beilié l’Oustau di Petit venguè lou centre de recerco e d’estùdi recouneigu, indefugible e respeta que couneissèn vuei. Lou meteguères dins soun lustre, ié dounères si letro de noublesso. Quouro la santa te n’aliuenchè fisicamen, sian li testimòni que countunières de te soucita de tout ço que se debanavo de bon o de pas tant bon au CREDD’O. Gravesoun te dis gramaci.
Mai es tout lou païs d’O que gardara peréu souvenènço de tu. Siés esta un parangoun de la recounquisto de la lengo. Nosto lengo l’aprenguères emé passioun e n’en venguères lèu un escrivan de trio. Publiquères dins l’afaire de vint an uno deseno d’oubrage, tóuti saluda pèr la critico. Quau n’en pòu dire autant ? Te siés avasta ‘mé bonur dins quàsi tóuti li relarg de la literaturo : pouesìo, rouman istouri o d’aventuro, nouvello fantastico… E tout acò en gaubejant un lengage noble e eisigènt, à l’auturo de l’idèio auto que te fasiés de la lengo. Siés d’aquéli qu’an vicu, qu’an tengu nosto lengo vivo.
Vuei, es en terro de Menèrbo que sian vengu te rendre óumenage, un terraire de memòri e de resistènci.
Nàni, Roumié, t’óublidaren pas !
La crèche, une bonne nouvelle... et cela depuis l'Antiquité
