partager
Malika Verlaguet avait déjà été remarquée l'an passé. Elle confirme devant un public fourni (photo AC)
Destriada en 2011 en Lozèra per de membres de l’associacion ''Contes et Rencontres'', Malika Verlaguet es apreciada per sei talents, sa jovença e son energia contagiosa.
De son accent deliciós, ont se pòu detectar totei leis especificitats dau roergat, chala un public bilingüe, se que non coneissaire, d'istòrias tant fòlas que poëticas.
Ges de morala, mai una lutz. Ges de lectura, mai dau tiatre.
Quasiment cade mòt es sostengut per de gèsts, de mimicas.
Una mesa en scèna un pauc dramatisada, au sen d'un espaci restrench, que pòrta sus eu lo dinamisme e l'entosiasme.
Un varam (une aura) particulier reinha. Lo public, eu, ris regulierament, respònd ai questions, participa. Una interactivetat dins quala se convida la musica, trobant eisament sa plaça dins aquel espectacle bilingüe.
De son accent deliciós, ont se pòu detectar totei leis especificitats dau roergat, chala un public bilingüe, se que non coneissaire, d'istòrias tant fòlas que poëticas.
Ges de morala, mai una lutz. Ges de lectura, mai dau tiatre.
Quasiment cade mòt es sostengut per de gèsts, de mimicas.
Una mesa en scèna un pauc dramatisada, au sen d'un espaci restrench, que pòrta sus eu lo dinamisme e l'entosiasme.
Un varam (une aura) particulier reinha. Lo public, eu, ris regulierament, respònd ai questions, participa. Una interactivetat dins quala se convida la musica, trobant eisament sa plaça dins aquel espectacle bilingüe.
Ses trois langues préférées : l'occitan, le français ...et la musique
Tot coma lo cònte tradicionau en eu-meme, lei performanças de Malika son universalas. De pònts entre francés e lenga d'òc, en passant per la musica, religan leis òmes.
Per çò que dins aquel Aveiron luenchenc, que nos pareis una Occitània exotica, s'i tròba de racinas.
E se durent aquela serada la contairitz d'abòrd vòuguèt partejar de tradicions, ela joguèt tanben en favor dei « tres lengas » qu'afecciona : l'occitan, lo francés e la musica. Tot aquò, lo public l'a pron comprés. E a pron ris.
Dins lei còntes de Malika tot es possible e tot es esmovent.
Un garri tomba amorós d'una saucissa. Un joine òme, pivelat per la planeta Venus, la vòu jónher. Un òme-lop maudich dèu portar una rauba en peus de princessas, per rompre lo sòrt.
Un enfant demanda a son paire « coma faire per èsser urós dins la vida ? ». La musica en cò leis òmes nais dau « desespèr » e de la « jòia ».
« Es coma aquò » amé Malika. Mai, mentre que leis espectators èron partits rejónher lei personatges sus de luenchencas tèrras imaginàrias, retorn a la realitat : «E cric e crac, lo conte es acabat».
Per çò que dins aquel Aveiron luenchenc, que nos pareis una Occitània exotica, s'i tròba de racinas.
E se durent aquela serada la contairitz d'abòrd vòuguèt partejar de tradicions, ela joguèt tanben en favor dei « tres lengas » qu'afecciona : l'occitan, lo francés e la musica. Tot aquò, lo public l'a pron comprés. E a pron ris.
Dins lei còntes de Malika tot es possible e tot es esmovent.
Un garri tomba amorós d'una saucissa. Un joine òme, pivelat per la planeta Venus, la vòu jónher. Un òme-lop maudich dèu portar una rauba en peus de princessas, per rompre lo sòrt.
Un enfant demanda a son paire « coma faire per èsser urós dins la vida ? ». La musica en cò leis òmes nais dau « desespèr » e de la « jòia ».
« Es coma aquò » amé Malika. Mai, mentre que leis espectators èron partits rejónher lei personatges sus de luenchencas tèrras imaginàrias, retorn a la realitat : «E cric e crac, lo conte es acabat».
A Marseille l'occitan (et d'autres idiomes) dit et chanté par des poètes d'un jour ou de toujours