Ne’n fau de paciença !

Tendrai lo jornau de mon viatgi quotidian : entorn de mon ostau, de mon òrt, de mon vilatgi. Ma familha, mon òme e mon dròlle prumiers, mei vesins, ne’n saràn lei personatgis.

21 de març

Es dròle, veio ben que lo virús fai venir lei gens esportius. Ja en temps normau lo compreno pas ben, mai aquí ai jamai vist tan de monde córrer o faire de velò. Es qu’an assaiat de tratar lei marauts a la dopamina ? Blago mai compto plus aquelei que fan faire son pisson a son chin. La plaja se pòt plus l’i anar en riba de mar. A Gap, poiem encar prendre l’èr.

Incuei es la prima, sariá pas de l’eissubliar. En provençau dison : « au printemps totei lei maganhas sòrtan ». A ! Eron pas Nostradamus mai eron sagis lei vielhs.

Check the placards

Ne’n fau de paciença. Nos an dich de renjar nòstres armaris. Per lo moment, s’agís puslèu de leis emplenar. Avans de faire lo plan e la nòta per anar es comissions, fau furnar dins son chambron veire çò que resta. Quand siam en campanha, e Gap es coma la campanha, fasem de conservas, de confitura. Lei bocaus de paté, de jamboneta, de confitura d’ambricòt son aquí dins lo placard. N’i a ben encar quauques uns.

Lo calendier

Lo calendier sembla pas lo meme per tot lo monde. Es pas lo gregorian, ni lo republican, es prudent. La tele diguèt que lei Belges, eran dedins fins au 5 d’abriu. Estonant per un país que se ne’n fotem volontiers, qu’aviá gis de govern, que ne’n tròba un e que pren subit una mesura a la mesura de la situacion… Per les Italians es fins au 4 de mai. E nosautres ? 15 jorns ! Lo còmpte l’i es pas.

Bòna fèsta a Herbert Leonard : per lo plasir ! 

Lire aussi la chronique précédente d'Eliana Tourtet