Lei quarantens Rescòntres Occitans de Provença començan

« Au començament lei Rescòntres prepausavan de matin un cors de lenga, e l’après dinnada de conferéncias. E pas mai. A ben chanjat ! » que nos ditz Ana-Maria Poggio, qu’a vist crebar l’uòu d’aqueu moment de rescòntre entre occitanistas e curiós de l’occitanisme, li a quaranta ans.
 
Lei premiers Rescòntres siguèron organizats en 1978. Dins la còla dei primadiers, li aviá Luciana Porte-Marrou, Guiu Martin, Joan-Miquèu Alliaud, « e ieu li siáu venguda qu’après. Fau comptar tanben amé Felip Martel ».
 
Lei Rescòntres, quarantencas dau nom, se debanaràn entre lo 29 de julhet e lo 3 d’avost, coma l’an passat, dins un centre de vacanças de Pont-du-Fossé, dins Champsaur (05). Segurament, lo ventalh deis activitats prepausadas serà ben mai larg que l’austèr dei primadiers.

Un talhier de patrimòni ja clafit de monde, d’autrei per dançaires, enamorats dau texte d’òc, curiós de montatge videò…Amé balèti totei lei nuechs, conferéncias, debats…L’ofèrta es ben mai granda a l’ora d’ara que dins leis annadas 70-80. Trobam muma un talhier per acordeonistas fòrças chanuts. Mai siam pasmens luenh dei tres cents sòcis de la debuta. Benlèu perqué en 1978-80 l’occitanisme dins sa diversitat aviá un messatge a mandar a la societat, e li fasiá trespirar sa filosofia : amor de la diversitat, recuperacion culturala, lenga a sauvar,decentralisacion, autonomia, larguesa e paratge…Ara, a l’ora dau liberalisme sensa partatge e de l’Estat tot poderós, l’idèa occitanista s’es afeblida, e lei Rescòntres son mai aquelei d’acostumats que pòdon se retrobar en bèla convivència dins una cultura a viure.
 
Lei Rescòntres son pereu l’istòria d’un nomadisme constrench. « Chasque còp qu’un luec a perdut son abilitacion avem fach Sant-Michèu  » perseguis Ana-Maria Poggio, entre dos temptatives d’organizar lo menjar e lo cochar de quauquei desenas de monde, que vendràn en dos sejorns de chascun tres jorns. An passat de temps en Arle, puei a la fin deis annadas 80 lei vaquí dins leis Aups, au fresc : Castèu-Bevons, La Mota dau Caire, La montanha de Lura, Istremònt, e tot plen d’endrechs segon la possibilitat dau centre, en generau una Colonia de Vacanças. « Es pas tant facile, perqué a chapauc perdon son abilitacion ».

Una particularitat d’aquelei Rescòntres, resta sa facultat a tot organizat eu mume, comprés la cosina, famosa e confiada a la muma còla despuei d’annadas.