d’annado, se debano uno fiero estivalo que ié disoun «La fèsto di lavando».
Es pas de crèire coumo acò atrivo de mounde de tout caire : un fourniguié uman barrulo au mitan di mesteirau, di pintre, di vendèire de bachiquello , di chivau arnesca, di tratour fumadis, di carreto ramado o di dansarello coustumado... es à dire uno revisto fóuclourisanto e perfumado un pau aganto-couioun pèr de milierado de touristo esbalausi.
Au mitan d’aquéli tarnagas , i’avié tambèn uno chourmo d’afouga espeloufi qu’an adu de crous óucitano e de bandeirolo prouvençalo tant coume de jo de bos, de journau coumo Aquò d’Aquí e Prouvènço d’Aro, de libre e de disque sarra en lengo d’o.
Jouga, barjaca...e reguigna
Soun sempre lèst pèr la faire clanti dins li carriero o dins l’escolo de soun vilajoun, aquéli d’aqui ! An meme agu l’escasènço de rescountra soun deputa, aquéu que se glourifico de canta «La Coupo», mai qu’a refusa de signa la «Carto éuroupenco di lengo regiounalo» en bon jacoubinisto rebroussié e aparisenqui. Sian bèn soustengu à l’assemblado naciounalo, qué !
Rèn de nouvèu : la poulitico ei uno banasto de lengo de bos à bouta dins la chaminèio...
Mai que siegue au mitan di touristo, di carriero o di mountagno, ié saren toujour riboun-ribagno, que li reguignaire de Ventour, de Marsiho, de Toulouso o dóu Carcassés soun d’aucèu tant pacifi coumo testard mai que mai, parai.