Carriera d'Aubanha ...

Un an après l’escrancament de dos immòbles dins lo centre ancian de Marselha,  mai de cent cinquanta autrei desclarats perilhós siguèron estats vuejats de seis abitants, e se’s desvelat a chapauc d’un latz una tiera d’escandòls ligats a l’abitat indigne, d’un autre latz la prefonda indiferència de tot lo monde dei captaus marselhès. Enfin, l’Estat que vòu tant tenir lo poder dins lei territòris siguèt tanben lo grand absènt dau problèma, emai dei soluciens.

Aqueu matin dau 5 de novèmbre de 2018 uech personas avian perdut la vida dins l’ escrancament d’un immòble carriera d’Aubanha, après qu’aqueu d’a costat s’èra tanben espòutit . L’efèct, segur, dei pluejas sus cauç e arena dau ciment d’aquelei bastiments dau siecle XIX, dreissats dins de carrièras en pendolier.

Mai aquò èra la rason immediata. L’autra, la prefonda, èra l’indiferència de totei lei poders publics per aquelei sostas de la paurilha . A l’exemple de l’un o l’autre, elegit locau, o administrator de Marselha Abitat, sempre en contact amé lei urbanistas, èron quauqueis uns a crompar d’immòbles se desgalhant a chapauc, e solament enebits d’abitatge despuei lo drama.

Totei aquelei quartiers de centre ciutat, deurián èstre requalificats, e s’es possible gentrificats, per aquelei proprietaris ; mai aperavans es necessari de lei laissar patir dau temps que passa, de lei laissar depreciar, fin qu’au moment que la diferència entre lo pretz de crompa e lo pretz de venda a l’ocasien d’una reforma urbana, fague auçar lo pretz coma es pas permes.

Un laissa m’estar criminau, mai jamai de procès per aquela mena de maufasença.

Ah ! Lei consequencias...de monde de la paurilha am’una vida d’un còp encara mai dificila, coma aqueu monde qu’aviam seguit e visitat dins Aquò d’Aquí de decembre 2018. Entre lei 2700 evacuats d’immòbles reconeissuts coma dangeirós, mai que d’un serà demorat maugrat eu dins una chambreta d’hotel de mes e de mes a-de-rèng .

Durant aquelei mes, de qu’an fa lei poders ? Lo Plan Locau d’Abitat a pas avançat, e degun entre leis actors de la societat civila ne’n siguèt consultat. Tot just se lei condiciens de relotjament deis evacuats siguèron preses en carga per la Vila de Marselha.

E la Metropòla d’Ais-Marselha a renonciat a castigar lei cònses de 28 comunas que refusan de respectar la Lèi SRU de 1997, es a dire de bastir fin qu’a 25% de lotjaments sociaus per lotjar lo monde modèste.

A l’ora deis elecciens municipalas la quasi totalitat deis elegits que bailèjan lei vilas semblan se garçar d’aqueu monde que saup plus onte abitar, tant es carivent. La societat politica provençala entre Marselha e Manòsca seriá un monde d’egoisme qu’es pas de crèire.

Lo besonh de crear de miliers de lotjaments reservats au monde que pòu pas seguir l’auça dei pretz, aquò quasi degun ne’n vòu...A part aquelei que ne’n an necessitat, e que pasmens son ben nombrós.

E leis immòbles escrancats de la carrièra d’Aubanha an fa sorgir una muralha invisibla, aquela d’un apartheid sociau provençau que degun sembla voler destruire encara.