partager
"The l'Escaroun consortium and the Lou Barmasset farming cooperative have since created a renaissance for the local breed"... Siam modernes en Vau Estura, la reclama per l'anhèu de raça sambucana si fa en italian e en englés.
L'anglais doit-elle être l'unique langue de communication ou l'italien garde t'il ses chances là où se parlent d'autres langues romanes?
Siam pasmens a quatre torns de ròda de Larcha, Jausiers, Barceloneta e lei toristas francofònes que passon a Pontebernardo, Pietraporzio e Demonte son probablament dès còps mai nombros que lei toristas englofònes.
Se volieu "positivar" dirieu que lei responsables de la redaccien d'aqueu prospectus si son pensats que lei Francés que lo legissien èron capables de comprendre l'italian tengut còmpte de la parentèla entre lei doas lengas.
Ailàs, lei nacionaus francés estudién de mens en mens l'italian au colègi e au licèu e aquelei que legisson l'italian si fan plus cambeta… aquò tamben dins lei familhas d'òurigina italiana.
La chausida de la "Fondazione Slow Food" pausa lo problèma de l'englés coma unica lenga de comunicacien. Aquelei que me lièjon conoisson mon ostilitat a n'aqueu sistema que nos mena au nivèu zerò de l'uniformisacien.
Leis aparaires dau slow food, lo contrari dau fast food se compreni ben, duvrien admetre que si parar dau mau manjar e dau mau parlar (lo globish, l'englés de comunicacien basique) van ensèms.
L'englés, perqué non, sus lei reclamas de la Vau Estura, a condicien que li ague tamben l'occitan e lo francés.
"Africa begins at Calais" dison leis Englés. "La gastronomia s'acaba at Calais" dison lei Francés. Parlar de bòn manjar en englés es coma se voliam parlar d'esquì en bambara.
Manca lo vocabulari adatat. Convendrié que leis englofònes lipets, son de miliens, aprenguèsson l'occitan, l'italian e lo francés per poder ben parlar de ce que taston.
Se volieu "positivar" dirieu que lei responsables de la redaccien d'aqueu prospectus si son pensats que lei Francés que lo legissien èron capables de comprendre l'italian tengut còmpte de la parentèla entre lei doas lengas.
Ailàs, lei nacionaus francés estudién de mens en mens l'italian au colègi e au licèu e aquelei que legisson l'italian si fan plus cambeta… aquò tamben dins lei familhas d'òurigina italiana.
La chausida de la "Fondazione Slow Food" pausa lo problèma de l'englés coma unica lenga de comunicacien. Aquelei que me lièjon conoisson mon ostilitat a n'aqueu sistema que nos mena au nivèu zerò de l'uniformisacien.
Leis aparaires dau slow food, lo contrari dau fast food se compreni ben, duvrien admetre que si parar dau mau manjar e dau mau parlar (lo globish, l'englés de comunicacien basique) van ensèms.
L'englés, perqué non, sus lei reclamas de la Vau Estura, a condicien que li ague tamben l'occitan e lo francés.
"Africa begins at Calais" dison leis Englés. "La gastronomia s'acaba at Calais" dison lei Francés. Parlar de bòn manjar en englés es coma se voliam parlar d'esquì en bambara.
Manca lo vocabulari adatat. Convendrié que leis englofònes lipets, son de miliens, aprenguèsson l'occitan, l'italian e lo francés per poder ben parlar de ce que taston.
Robert Lafont cet intellectuel qui occupa le terrain social pour une renaissance occitane
