Operà : pòrtas segretas entre leis temps d’Alcina

Au teatre lei pòrtas an un ròtle dei majorau, per vos faire passar d’un monde a l’autre, d’un atge a l’autre. E lo trabalh de la meteira en scèna Katie Mitchell es de ben utilisar aquelei pòrtas entre lei mondes. E mai, sa tòca es encara de vos far veire d’un còp tot l’ostau, en meme temps que totei lei temps d’una istòria.
 
Amé l’Alcina de Haendel que prepausa lo Festivau d’Ais, es evident, e siam en territòri ben coneissut.
 
Resquilhem leu sus l’istòria, un embròlh, tirat de l’Orlando furioso, de l’Arioste.

Per èstre breu, tant Alcina l’encantaressa coma sa sòrre Morgana, resistan au vielhitge gracias a sei formulas magicas ; e tot parier pòdon s’atrivar, sus son illa, de naufragats que vènon seis amants.

Puei, quand n’an son gonfle, lei metamorfosan en bèstias.

Mai l’Alcina es ara ben enamorada de Ruggiero, que vèn liberar sa  legitima, Bradamante.

S’endraia tota una tiera de rebombidas, complicaciens, e autrei engambis que son solet interès es de donar l’escasença d’arias tant embarlugants coma trelusènts que vos dònon lo lordugi .

Onte Katie Mitchell marca son emprenta sus aquel argument leugier, es que nos far veire, amé leis aisinas de la scèna, tot lo drama dau temps de l’amor que passa mai que devriá pas.

Un juec de pòrtas fa passar, per l’espectator, la joineta lusenta au temps dau vielhum escondut, perqué non assumit. Puei dins lo sens invèrse vaquí la dragona que renoncia… au renonciament, per s’anar brilhar un còp de mai davant son amant.
 
Entre juec dramatic e biais comic, la meteira en scèna fai d’aquelei tres oras e mieg un espectacle tant intelligent coma agradiu.
 
Au prètz « d’ escomessas tecnicas, » que ditz Katie Mitchell, « bòrd que me faliá rendre cresible lo passatge d’un atge a l’autre, am’aqueu juec de pòrtas. »

Sus scèna vesèm m’un virar d’uelh totei lei luecs de l’accien : la chambra onte Alcina e Morgana vivon seis amors, lo laboratòri onte se fa la metamorfòsi en bèstias dei paures amants en disgràcia, e lei cròtas onte devon se recatar lei encantaressas,  quand lei vesèm vièlhas.
 
Aqueu biais de faire es pas una noveutat, que dejà fa tres ans Katie Mitchell ne’n aviá usat per Written on Skin, de George Benjamin. S’i vesiá dejà lo complicat dau murtre d’un trobador.

De pèça de casteu en bòsc sorn, d’una soleta plega per l’espectator, coma se tot aquò èra simbolic de l’imaginàri dau murtrier, s’i vesiá sa gelosia en marcha.
 
Alcina (Patricia Petibon, sopranò), Ruggiero (Felip Jaroussky, còntre-tenòr), Morgana (Anna Prohaska, sopranò), Bradamante (Katarina Bradic, mieg-sopranò) e tota la còla que canta sus la musica menada per Andrea Marcon, cap dau Freiburger Barockorchester fan d’aquela operà una polida beluga.
 
Una bèla lutz, qu’amé lo trabalh de Katie Mitchell, nos vèn, de cotria amé l’energia dei votz, tanben la matéria filosofica, qu’en 1735 lo libret d’Antonio Marchi l’i aviá benleu pas manco vista.

Escrich amé lei suggestiens lexicalas d'Alan Barthélemy

Seradas venentas : 10, 12, 16, 18, 20 de julhet a 7 oras au Teatre de l’Archevescat d’Ais. A la TV, sus Arte divèndres 10/07 a 10 oras e mieg de la nuech.

...et ici un petit aperçu de l'oeuvre vocale