Manjar fòrça, un biais inconscient de sedurre ?

Am’un estudi de l’Universitat americana Cornell, podriam pensar qu’exíston de rapòrts entre la sieta e l’atraccien sexuala.
 
D’òmes posquèron manjar tant que volián a gratis dins una pizzeria en partenariat am’aquela universitat.
 
Lo restaurant italian de l’estudi a com’aquò aculhit 105 òmes de 18 a 81 ans, que podián manjar a volontat tant de pizzas coma de saladas. Lei menaires de l’estudi, élei, comptàvan d’un costat leis òmes que venián manjar entr’élei, e de l’autre aquélei que manjàvan amé de fremas.
 
E lo resultat es evident : leis òmes acompanhats de fremas an manjat 93% de pizzas de mai que quand èron sols o amé d’àutreis òmes. E 86% de saladas en mai.
 
Lei fremas, élei, manjàvan tot parier, que siguèsson amé d’òmes o sensa òmes. Mai diguèron ais enquistaires qu’avián lo sentiment d’aver tròp manjat quand èron amé d’òmes.
 
Sabiam deja que lo fach de voler absoludament demorar maigra seriá pas per ren dins la naissuda de l’anorexia dei fremas, que la volontat de sedurre rendriá patologicament desgalhadas per la norridura.
 
Mai se sabiá pas que la preséncia de fremas fariá deis òmes de vertadiers glots . L’ànsia de ben paréisser n’en seriá pas la rason, mai la volontat inconscienta de far vèire sa bèla santat, òc.
 
Ben manjar seriá lo signe de sa capacitat a procrear, se pòu dire.
 
Un biais de sedurre amé la forqueta, qué ! Leis aprendís Casanòva an que d’ engolar mai que mai. Faudriá quand mume un autre estudi per saupre se leis òmes pançaruts aurián mai l’astre de sedurre que leis autres, bòrd que sembla ara que de manjar sovèntei fes mé de fremas pòu presentar un risc de grossir. 

Ecrit avec les suggestions lexicales de Reinat Toscano.