partager
Chez l'auteure à Montréal (photo MN)
Ara fa cinc ans qu’as pausat lei valisas a la Capitala quebequenca. Li restaràs ?
Sai pas se demorarai tota la vida, pensi que non, ai passat tant de temps a viatjar e viure autra part : Catalonha, Alemanha, Italia, Irlanda… Mai m’agrada la vida aquí : una ciutat viva am’una bòna energia.
Lo monde parla anglés, francés, espanhòu, e la questien de l’apropriacien de la lenga, pura o dialectala, se pausa per elei. Coma veses aquela escomessa ?
Lo fach es que li a aquí un fum de monde venguts de l’imigracien recenta, d’Haïcians o autres, Se veson coma Quebequencs, mai venguts d’autre part. Dins lo mitan literari que trèvi, escrivon am’aquela diferéncia, e dison : « siáu d’aqui, mai d’autra part ». Vòli pas dire qu’es generau, mai ne’n coneissi, e pensi que chascun se pausa la question…
Lei joines de vint-e-cinc ans parlan am’un vocabulari revendicat, mai que d’un còp parlan en anglés-francés dins un mume movament de frasa. Lo Joual, la lenga dialectala, èra un biais de denonciar l’alienacion de la lenga dei Quebequencs per l’anglés, fa d’ans. Mai vesi que, ara, escrivon tot ensems dins un mume tèxte, anglés e francés...
Te veson coma escrivana d’òc, aquelei Quebequencs ?
M’arriba de legir en public en occitan, e arriba que me siegue demandat. Mai vesi pas d’autre escrivan d’òc au mieu. Una causa me sembla interessenta. Ai acabat un diplòma de catalan a l’Universitat de Quebec. L’i a un ceucle catalan virtuau aquí, lo monde li es en malhum. Me veson come pròcha, l’occitan es lenga oficiala au sieu. Aquò es vertadierament viscut.
M’an demandat de bailejar un talher d’occitan per la Jornada dei Lengas, a l’Universitat…. que me volián pas au Despartament francés, maugrat que li aguèssi pasmens demandat… E coma l’occitan es oficiau en Catalonha, m’an dich (èra un bòn pretèxte !) que òc. E li aviá fòrça monde.
Sai pas se demorarai tota la vida, pensi que non, ai passat tant de temps a viatjar e viure autra part : Catalonha, Alemanha, Italia, Irlanda… Mai m’agrada la vida aquí : una ciutat viva am’una bòna energia.
Lo monde parla anglés, francés, espanhòu, e la questien de l’apropriacien de la lenga, pura o dialectala, se pausa per elei. Coma veses aquela escomessa ?
Lo fach es que li a aquí un fum de monde venguts de l’imigracien recenta, d’Haïcians o autres, Se veson coma Quebequencs, mai venguts d’autre part. Dins lo mitan literari que trèvi, escrivon am’aquela diferéncia, e dison : « siáu d’aqui, mai d’autra part ». Vòli pas dire qu’es generau, mai ne’n coneissi, e pensi que chascun se pausa la question…
Lei joines de vint-e-cinc ans parlan am’un vocabulari revendicat, mai que d’un còp parlan en anglés-francés dins un mume movament de frasa. Lo Joual, la lenga dialectala, èra un biais de denonciar l’alienacion de la lenga dei Quebequencs per l’anglés, fa d’ans. Mai vesi que, ara, escrivon tot ensems dins un mume tèxte, anglés e francés...
Te veson coma escrivana d’òc, aquelei Quebequencs ?
M’arriba de legir en public en occitan, e arriba que me siegue demandat. Mai vesi pas d’autre escrivan d’òc au mieu. Una causa me sembla interessenta. Ai acabat un diplòma de catalan a l’Universitat de Quebec. L’i a un ceucle catalan virtuau aquí, lo monde li es en malhum. Me veson come pròcha, l’occitan es lenga oficiala au sieu. Aquò es vertadierament viscut.
M’an demandat de bailejar un talher d’occitan per la Jornada dei Lengas, a l’Universitat…. que me volián pas au Despartament francés, maugrat que li aguèssi pasmens demandat… E coma l’occitan es oficiau en Catalonha, m’an dich (èra un bòn pretèxte !) que òc. E li aviá fòrça monde.
En Val Pô, aquela Italia que parla òc