Erbolariá : la girolha, la carròta

Uèi partissèm per la prada rencontrar una planta que se coneís plan dins l'òrt e dins la cosina, mas en version salvatja. La girolha est una erba peluda de'n pertot : camba, bractèas, sepals, flors, e mai fruchas. Per la destriar d'autras plantas de la meteissa familha, es un punt important, coma lo fach que la bractèas s'estiran cap al cèl, e non cap a la tèrra.

La familha de las Apiacèas caup un fum de plantas de las inflorescéncias en ombellas de pichonas flors blancas. Pro sovent, la caròtta ten en son centre una flor porpra o negra. Aquesta servís per guidar la abelhas. Las flors se pòdon apondre coma espècia sus las ensaladas, los lèumes, e perqué pas, una ensalada de fruchas en dessèrt.

Quora la girolha madura sas fruchas, se barra l'ombella coma un nis. Los aquènis an de gafets que se prenon dins las caucetas del passejaire o dins los pelses de las bèstias. Las granas al dintre son emplegadas en tisana per digerir mielhs e en òli essencial per cicatrisar e regenerar la pèl. Pas de fotòs de las fuèlhas, es un pauc complicat de la reconéisser sens las flors, a l'estadi de roseta.