Descarbonatz, descarbonatz, n’en restarà totjorn de tròp

Nos l’an ja pron dich lei gents dau Nucleàri en França : amb élei, ges de gas a efècte de sèrra (GES). Mai benlèu que deman podran en mai d’aquò afirmar qu’avèm besonh de l’atòma per crear lo catalisaire que podrà faire dau GES màger, lo CO₂, una fònt d’energia... descarbonada. Mai es encara luènh de la sopa a la boca.
 
Lo SiS2M, un laboratòri mixte dau CNRS e dau CEA vèn de trobar un mejan de reciclar lo dioxide de carbòni per n’en faire un carburant. Subretot, lo pòdon faire, que díson, d’un còup solet. Pas besonh d’una cadena d’operacions complicadas a de rèng.

Per aquò fau un catalisaire, e aquélei cercaires n’an trobat un, organic, valent a dire que pausa pas lo problema de toxicitat dei metallics. Adonc, ambe lo silane, un derivat dau silici, arríbon a caufar pron de CO₂ a 150 degrats Celsius. E d’aquela reaccion n’en tíron dos elements : lo silanòl e lei formadides.
 
Aquélei, ja, son fòrça utilisats dins l’industria farmaceutica, e tambèn dins la petroquimia que n’en fa de pegas e de textiles. Enjusqu’ara, lo silanòl èra pas mai qu’un residú sens valor. Mai vaquí que, s’es possible de lo reciclar en silane, podrié èstre utilisat dins l’industria nucleara o dins la fabricacion de panèus fotovoltaïcs.
 
Un autre biais de faire, sarié de cercar, coma o fan leis Americans de l’Universitat Urbana Champaign, dins l’Illinois, de desvelopar un atrobat . Convertísson de dioxide de carbòni en monoxide de carbòni, que tèn una vertadiera valor energetica, e que pòu èstre una matèria premiera d’idrocarbures.

Mai en principi, faudrié per aquò mai que mai d’energia. Nòstrei cercaires contornéjon la dificultat gràcia a un liquid ionic que, eu tambèn, catalisa la reaccion.
 
Aquò dich, lo plantum rèsta encara lo mejan melhor de capturar lo carbòni. La bòna novèla es que n’en captura mai que ce que pensaviam. Un estudi internacionau avié conclús dins leis annadas 1980 que tot lo vèrd de la Tèrra podié espompir aperaquí 120 milions de miliards de gramas (o 120 petagramas).

Vaquí qu’una autra còla de cercaires americans, australians, olandés e japonés alentorn de sa capoliera Lisa Welp s’entrinèt au prètzfach de tornar faire aqueu trabalh.

E an trobat que siguèt pas tengut còmpte dau fenomène Niño, un rescaufament ciclic. En fin de còmpte siguèron 175 petagramas qu’èron intrats dins lei fuèlhas e leis èrbas dau monde entier.