De vaus en cimas amb l’occitan en bocha

«  Planplaniam pas, segur, mas prenèm nòstre temps… » Las escorreguas en montanha de Micheu Prat son pas fachas per batre de recòrds, mai per chaminar de cotria , amb de brave monde qu’a l’enveia de veire lo país de’n aut, e de’n parlar, s’es possible en occitan, sensa ne’n faire una obligacion màger.
 
Après la Chaminaa dels Occitans de las Valaas en 2008, « qu’an chaminats de Coni (Cuneo) a la Vau d'Aran per demandar que nòstra lenga sieie reconeissua, l’idèa m’es vengua.  »
 
Se debana sus dos jorns amb aubergament en gites de montanha, la Chaminaa, en quatre sesilhas dau començament a la fin d’avost. Mas se chau marcar avans lo 30 de junh, per l’organizacion. Costarè gaireben 50€ la jornaa, per manjar, se lotjar…dins de gites ont lo monde pòt parlar la lenga, costat francés, e costat italian, ont anarèn una brija .

« Mefi ! que siam en montanha ; alora ges d’espadrilhas mas de chauçaüras per las crèstas e de que se chanjar, segur, sens eissubliar l’impermeable, un gostaron e de que beure ».  Prudéncia !  vau mielhs pas se crear d’empachas e menar ce que chau, pas mai e pas mens.
 
En generau los gropes sarèn de cinc a nòu. Mai s’agís pas de passiar per agachar lo païsatge, sens se questionar sus « los mians de rendre visible lo malhum que fai d’iniciativas per la reconeissença de la lenga occitana ».  Es ce que ditz la charta « Chaminem per Òc ! » Un labèl creat per la Chambra d’ÒC , après l’escorregua granda qu’avián organizaa en 2009.
 
Se, a las cimas, los chaminaires rescontrarèn benlèu ren que de chamoces, un còp tornats dins la vau, li chaurè boijar un pauc per espandir la coneissença de nòstra lenga.

Article adapté en occitan alpin par Laurenç Revest