De l’alfa e de l’òmega de la ciutat

Aperaquí detz mila personas dimècres de sera manifestavan còntre l’incuria dau municipe marselhès que laissa en risc d’espòutir mai que mai d’imòbles dau centre ancian.

La demanda dei caminaires èra simplissima : demissien dau premier cònsol. Una revendicacien legitima après que siegue desvelat lo nivèu dau problèma e que se debanan l’un après l’autre leis escandòls d’aquela situacien.
 
La responsa publica a l’emocien per lei uech mòrts de l’espòutiment d’un ostalàs carrièra d’Aubanha es incredibla : gas lacrimogèns e cargas policieras còntra lei manifestaires qu’èron pacifics.
 
S’agissiá, amé mai de violencia que d’acostuma d’arribar au mume resultat : laissar faire lo poder, que lo ciutadan a pas de comptar dins lo juec deis actors politics.
 
Es segur pas especialment marselhès. S’es debanat tot parier en Catalonha quand volián votar, au Canada quand leis estudiants volián pas una universitat reservada ai rics. De’n pertot lei poders vòlon que la democracia siegue ren que formala. Plaça ais affaires, ges d’empachaires !
 
Pasmens se desvelan lei rasons dau drama de la carrièra d’Aubanha : de borgès crompèron d’imòbles fa d’ans, e esperan ara que sa desgradacien entraine son avaliment. Per aquò, son lests a ajudar un pauc se fau degalhar la situacien dei quartiers en projèts de « revalorisacien » : d’abitants dau barri de la Plana nos dison que lei bordilhas son pas rebalhadas et qu’es entr’elei que devon s’organisar per aqueu servici public. La plaça Jean Jaurès, au mitan, siguèt laissada sensa ges de policia, ce qu’afavorisèt sa fonccien de parcament de veituras sauvatge….Ara la Comuna es lesta a l’i faire constrencha d’una nòva plaça dins l’espèr de vèire arribar de populaciens mai ricas. E es coma an dich, ponch ! Coma va disiá una aficha : « pòdon pagar vint milliens per destrussir La Plana mai pas un eurò per empachar l’espòutiment d’imòbles carrièra d’Aubanha ».
 
Quand la situacien es tala coma ara e que lei politics semblan elegit còntra sa populacien, benlèu que li a qu’un solet mejan per assanir, es de chanjar lo mai lèu que possible tota una còla qu’a tant resquilhat dins lo garolhàs de l’especulacien. E de faire plaça, mai que tot, an’una politica de co-construccien dei projèts amé leis abitants de sa ciutat.
 
Sei ciutadans devon tornar èstre l’alfa e l’òmega d’una ciutat.