Après l'incendi destrussaire dei Corbièras

La catastròfa ecologica e umana d’Auda, l’incendi qu’a percorrut sege mil ectaras dins Corbièras a provocat fòrças comentaris despuei lo començament d’avost. Avions bombardiers d’aiga, centenas de pompiers e pregar Dieu auràn pas poscut restancar lo fuec.
 
A l’ora d’examinar lei rasons, segur lo vent e la taforassa , ara excepcionala e deman abituala ailàs, semblan flagrants. Cresèm pas que quauque siegue dirà lo contrari. L’admetre es ja se dire que faudrà gerir, s’adaptar, endorsar.
 
Mai se ditz que l’ arrancatge de 5000 ectaras de vinhas auriá privat lei secors dau sosten indispensable ai pompiers, bilhats sus aquelei espacis vèrds e vueges de brossas, vertadiers carburants de l’incendi.
 

La veritat es que l’Union Europenca voliá reduire la vinhareda, per reagir a la mauvenda de vin, deguda au public que fonha, ai dificultats de la vinha justament dau fach de la taforassa de lònga, e d’un biais generau a la subreproduccion qu’aviá, dins d’autrei temps, lançat leis Occitans dins lei carrieras.
 
S’atròba que lei datas limitas per tocar l’argent dau dispositiu constrenhián que faliá arrancar fins qu’a l’ultima soca avans l’estiu… la superficia de cinc mil camps de fotbal plantats en vinhas avián am’aquò despareissuts au moment de l’incendi. E pièger, una part, aigats per lei pluejas de la prima, benlèu èran ja un ermàs plen de brossas . Onte siguèt lo cas, segur que lo fuec aurà percorrut a vitessa grand V aqueleis espacis fachs per restancar lo fuec.  Aquò passa l’òsca  !
 
L’autra rason que comença de se dire, es que, fa dos ans, lo joine premier ministre Gabriel Attal, sempre en recerca de talhadas dins l’investiment public, aviá anullat de despensas de seguretat civila, per 52 millions, entr'elei li aviá la crompa de dos Canadair, avions bombardiers d’aiga qu’equipan la Seguretat Civila. A l’ora d’ara, la flòta, vielhissenta, es de doge, son en generau de trenta ans, e son vielhum aumenta lo risc d’accidents mortaus per lei pilòtes, subre sollicitats l’estiu, e en generau ben alassats.

Mai encara, fau vèire coma l’espaci rurau pòu encara agreujar lo risc d’incendi. La Cambra d’Agricultura d’Auda l’escriu : « lo foncier agricòl fa l’oubjèt de multiplas cobesiás  ». Es que, despuei dètz ans, lo despartament a perdut 2000 ectaras de tèrras a facturar e de bòscs au benefici d’abitats. Seriá de vèire onte son aquelei noveus ostaus, bòrd qu’amé de monde qu’an ren de vèire amé l’agricultura, barbecues e veituras brutlantas dins lei brossas, multiplicats per mil o dos mil, vos fa una aumentacion exponenciala dau risc d’incendi.
 
Aquelei pensadissas benleu li ajustaretz vòstrei pròpris biais de vèire, per n’en faire l’argumentacion que lo monde estatau vòu pas considerar am’ una estrategia de desvolopament sostenible, aquela que nos fa fauta coma l’aurà mostrat aquela catastròfa.