partager
Gràcias al monde virtual, avèm de qué eschambiar en tota securitat. De qué se far paur tanben... O descubrir de causas coma la situacion istorica e ubüesca, mas ben reala de la vila de Baarle.
Laurenç Revest (photo XDR)
La nature se fiche bien de notre pandémie, elle se passe de nous...Nous, nous voici face à la nécessité de trier le vrai du fake, et de ne pas oublier que les problèmes du monde ne se résument pas au coronavirus.
A costat la situacion de l'occitanisme sembla facila entre lo Pimont occitan, lo miègjorn de França e la Val d'Aran... N'avèm d'autras vilas ansin dins lo monde.
fa pensar al monde de la Còsta d'Azur que viu coma pòl sota l'estereotip mas la realitat la viu ben totun. E ren totjorn per la plaja o de far d'esqui.
Ansin a distància, minga risc d'agantar un virus. Levat los viruses informatics de segur. Mas riscatz ren la vòstra vita. È. Permete de passar lo temps, partir dins sa tèsta. Coma ditz lo provèrbi vivaroalpenc : lo temps passa, passa lo ben.
Imaginatz ce que auriá poscut èstre lo confinhament sensa internet... E sensa television? Dins lo monde actual embarrats dins un apartament sensa sòrtre de tròup... Una version de L'hussard sur le toit ? Quora sabèm que Giono escriguèt aquò per se "venjar" dals manosquins que l'avián mes de costat un temps.
Mas nos pausa la question de ce qu'es real o non. Las informacions qu'avèm qué ne'n pensar? Coma las verificar e se sentir concernit en plena consciéncia? E non en espectator?
De còups, en mitan rural, de las valaas dal Pimont occitan a las valaas de la Gavotina de'n Contea en passar per los Escartons, i seriá de qué remarcar que lo quotidian sembla gaire chambiat. La natura dòna totjorn sas ressorças. Aiga, la vita. Plantas. Òrts.
Mas las ciutats de Gavotina (Mentan-Recabruna, Carròs, Lo Puget de Tiniá, Dinha, Gap, Valença...) coma d'autra part nos recòrdan... Es ben real lo virus mas se vei ren. Enfin a l'uèlh vesent.
A de consequéncias ben realas e mondialas. Es fòrt. Istòria de far mensonegar la dicha, la pichona bèstia fa ren de mal a la granda...
Mas tanben deu ren nos far eissubliar las realitats qu'avèm viscuas e que aüra son escobaias... Lo prètz de l'alimentacion, lo drech dal trabalh. E mai...
Ont n'es la progression allucinanta e desgustanta dals turcs en Siria? Lo sòrt dals brave•a•s combatents curdes? E los calucs de Daesh?
Lo conflicte en Palestina?
Hong Kong.
Los gilets jaunes.
Zo, escobats los subjèctes!
Atot, una causa que permete es de veire sas mainaias créisser. Se'n avisar dal rumor de la vita ambals enfants que jugan, los dals vesins parier (e de solidaritat entre vesins o simplament de contactes). Que de còups sabiam manco que n'avián. Que de costuma cadun viu per córrer après lo temps e las activitats dals grands e pichons. E las inutilas egalament. Lo nas sus lo guidon, vesètz luènh?
Avèm gaire de temps per se pausar la question, de questions .
Mas, arèi, e subretot vòlo grandmercear lo personal medical, espitalier, los/las caissier•a•s, transportaire•a•s, postier•a•s, pompier•a•s e fòrças de l'òrdre.
Sètz vos que tenètz lo quotidian normal de cadun. Mercés.
Robert Lafont cet intellectuel qui occupa le terrain social pour une renaissance occitane
