Totara lo plastic serà reciclat

Amb un bruch sord lei bendas carrejarèlas  davalan aquí, enauçan ailà de miliers de botelhas blavas, blancas, grisas, tot esquichadas. Arriban a la fin d’aquela cadena gigantassa dins la bocassa d’una maquina de triada optica, que pòu desseparar aquelei plastics segon sa color o la densitat de sa matèria. Aqueu cube gris receu de quantitats d’ embaissas  qu’arriban a granda velocitat. Amb lei botelhas, s’i vetz tanben d’embalatges diferents, coma de barquetas de saucissas o de boitas de tabolé. Es aquò la noveutat que nos voliá far veire, lo director d’esplecha dau centre de triada dau Muei, dins Var.
 
« Despuei tres mes qu’avèm alargat la gamma dei plastics de reciclar, n’avèm tractat coma aquò trenta tonas de mai ». David Valour se fa pas de marrit sang ; per eu, l’experiéncia sembla ja capitada. Pron per que sa societat investisse un milion e mieg d’èuros dins quatre maquinas especialas « que pòdon reciclar mai de sòrtas de matèrias plasticas. »
 
Au contrari d’Alemanha onte se recicla tota mena de plastic despuei vint ans, França aviá chausit una filiera a minima. S’agissiá de tractar lei botelhas e pas mai. Pus aisadas de collectar, mens brutas que de barquetas totei plenas de saussa, aquelei botelhas èran mai estudiadas per intrar dins una filiera ben organizada (tecnicament e economicament) que per melhorar l’environament. L’organisme que baileja en França la reduccion deis embaissas, preferissiá un sistèma industriau segur, e mai s’èra pas la solucion ideala. 

« Leis Alemands, es verai, cerquèron subran de tot reciclar fa vint ans. Mai èra car, ben car, e per nosautrei, s’agís ben de reciclar a un còst acceptable, mestrejat » confierma Richard Quemin, lo delegat d’Eco-Embalatge per lo Sud-Èst (de Lion a Montpelhier).
 
Doncas, au nòstre, se mai d’un milion de tonas de matèrias plasticas rejonhon lei supermercats e tota mena de comèrcis, se’n recicla a pena 22,5%. Son lei botelhas, qu’elei o son ben, recicladas : a 51%. Se tracta ara d’alargar aqueu jaciment. S’apren au « Grenelle de l’environament » que demandèt a Eco-Embalatge de ne’n faire mai : 75% de produchs reciclats puslèu que lei 67% d’ara.
 
Eco-Embalatge baileja doncas aquela operacion d’assai dins Var coma dins tota la França. Trenta tres milions d’èuros èran investits per ajudar 51 collectivitats localas dins l’exagòn, e sei 3,7 milions d’abitants, a passar a la velocitat superiora.
 
En Provença, quatre d’aqueleis entitats i participan : Canas amb son centre de triada Valco, Aubanha amb lo sieu, Bronzo, Vedena amb son centre Sita, e Lo Muei amb aqueu centre Pizzorno. Dins Var, fin finala, son lei 16 comunas dau País de Brinhòla, e lei 14 dau País de Faiença amb La Crotz Valmer qu’an respondut a l’apèu a somostas (*) d’Eco-Embalatge. « E se debana pas tant mau, per lei 67 800 abitants, qu’an pron lèu adaptat son biais de gitar seis embaissas plasticas » nos apren Julian, un dei quatre ambaissadors de la triada que foguèron embauchats dins aquela encontrada per donar d’explicas au brave monde. Tot se debanariá coma se leis abitants esperavan ren qu’aquò !

Leis industriaus dau residú que son Pizzorno, una entrepresa de Draguinhan qu’emplega 2000 personas en França e encara mai au Marròc, an segur vist l’avantatge : « aurem un pauc d’avança tecnologica sus lei concurrents » confèssa David Valour. O puslèu, estent que mai o mens sei concurrents son tanben intrats dins aquel encaminament , seriá pus just de dire que seràn pas despassats…
 
« Esperam en velocitat de crosiera, de tractar coma aquò de 300 a 400 tonas de plastics l’an, nos sembla pron consequent » ajusta monsur Valour.
 
Pasmens se podriam demandar se tot aquò es ben seriós. Fins ara, Eco-Embalatge viviá dei taxas que li pagan leis industriaus que fornisson de produchs embalats. Au mai l’embaissa èra lordassa, au mai pagavan. Nòstreis industriaus, doncas, an mai que mai investit despuei dètz ans per aleujar seis embaissas. Arribam en de situacions extraordinàrias amb un simple potet de iaort que pòu contenir fins a cinc filmes de plastic diferents, per lei far tot d’un còp leugiers e solides… impossible alora de lei reciclar.

Mai Eco-Embalatge sembla de se n’èstre tirat en desvirant la vapor : « tre la començança de 2012 avèm cambiat lo biais de taxar » que nos afierma Richard Quemin, « e ara cada matèria plastica tèn un indici de reciclabilitat. Au mai es concebuda en vista d’èstre reciclada, au mens paga l’industriau ».
 
E nos parla de possibilitats, per aquelei, en França, d’economizar fins a 150 M€ l’an. Segur que mai que d’un a preferit investir dins la recèrca. E sembla que son a trobar la pèira filosofala que tremuda lo plastic en aur.