Lei recampadís coma son recebuts a La Seina

« Eriam d’emplegats dau camin de fèrre ambé mon òme, dau caire de Douai », racònta Maria-França Blondeau. « Mai un còp venguts a la retirada avèm decidats de vendre l’ostau dins aqueu país de quartiers minaires ara sensa activitat… puei siam venguts a La Seina per caufar nòstrei raumatismes ! »
 
Abitants seinencs despuei l’an passat, aquelei Ch’tis èran a alestir lo jardin de la coproprietat de la Pòrta Marina, pròcha la riba de mar , quand leis avèm questionats. D’abitants novèus coma n’i a mai o mens 1500 cada an despuei 2008. E dins una ciutat de 63 000 abitants, aquò’s pas ren.
 
« Normau, dins lei premiereis annadas dau sègle lei chantiers de bastiments èran de’n pertot aquí » que ditz Estève Durban, dau servici dau Protocòle a la Comuna. « Puei li a agut de monde per lei crompar.».
 
A partir de 2008, un còp lei programas immobiliers renduts, vaquí que lo monde es vengut. « Ara fa d’annadas e devriá descréisser », ditz encara Estève Durban.
 
Aquel òme s’ocupa d’alestir lei ceremoniás d’acuelh d’aquelei arribaires. « Cada sièis mes, recampam tot aqueu monde un moment. Òu ! es una ceremoniá… sensa ceremoniá, qu’es premier amistadós. Mandam aperaquí 600 letras de convidacion, e 150 a 200 vènon. »

Sensa mai de façons, lo monde fan coneissença ambé lei servicis comunaus, tau coma l’Escolaritat, o l’Atge tresen, o encara la Cultura… Es que trobam tant de parents joves coma de retirats ; ansin lei Blondeau. Per lo premier còp, an aguts l’occasion de veire lo premier cònsol e leis elegits de quartier. Era un bòn biais de saupre a cu s’adreiçar.
 
Fins ara aquelei ceremoniás se debanavan dins una escòla, avenguda dau Marechau Juin ; mai es question ara de l’organisar puslèu Villa Tamaris, luec prestigiós d’istòria.
 
« Una integracion reüssida, es tant per lei recampad í s que leis abitants de l’endrech. Totei an enveja d’integracion » que nos ditz Eric Bouché. Aquel òme es tanben retirat, eu d’une banca. « de pichon veniáu cada estiu ai Sabletas fin qu’a mei dètz-e-uech ans. Puei, après una vida professionala en region parisenca e a l’estrangier, ai agut l’enveja màger de m’entornar onte èri estat urós. E me vaquí ! »
 
Per eu, dau moment que lo novèu vengut vòu respectar lo biais de viure dau país, dau moment que lo monde d’aquí es dubèrt a l’autre, pòu que ben traire.
 
Una actitud adoptada per Maria França Blondeau, que l’encanta cada jorn de parlar ambé de monde au mercat, o dins lei carris, son biais privilegiat d’anar a La Seina.
 
Benvenguda, adonc !