Lei Dictadas an acampat de monde de Niça a Nimes

Se ditz qu’èron 3000 aperaquí dins quaranta vilas occitanas e mai a Barcelona e a Paris, lei sòcis de la Dictada. Aquel eveniment màger de la vida culturala d’òc es premier un espacejament, e raras son lei « dictadas » sensa animacien, onte se dança pas, se tira pas lei Rèis, se dona pas un concèrt.
 
« Es un moment onte se retrobar pèr un temps que lo seriós de la vida occitanista lo parteja amé la vòlha deis afogats e l’enveja de bèn s’amusar ensems » que ditz Joan-Pèire Baquié, lo president de l’Institut d’Estudis Occitans deis Aups Maritimas.
 
Valeria Rosso, una comptabla qu’èra venguda amé son fiu, a legit pauc a cha pauc son pròpre tèxte, publicat fa pauc dins un recuelh editat per l’IEO 06 : Ribon Ribanha.

D’un costat dei taulas dau CAL Bòn Viatge, que recebe la còla de l’IEO, una chorma galòia de dictaires talona, entre chasca vergueta, chasca frasa. De l’autre caire, lei joines se son acampats.
 
Un còp lei correccions fachas, Fabian còmpta lei barras, una per error…  « N’i a un pauc tròp… » que comenta. Carlòta, la secretària de l’IEO, confessa que s’èra entraïnada au sieu. Lo resultat es a l’ autor  de seis esfòrçs, a fa pauc de decas.

Puei, lei taulas seràn butadas dins un recanton, lei cadieras son arengueiradas e Jan Novè Mabelly, lo cantaire, desplega la tiera de seis instruments : petador, guitarra, galobet-tamborin…e comença una ora de musica e de galejadas que s’acabaràn amé la «  còca dei Reis » qu’es partejada puei.
 
Niça a una particularitat dins l’univèrs dei dictadas : n’i a doas, una bailejada per l’IEO, e una autra per lo CCòC Païs Nissart e Aupenc, qu’ela se debana au Trident, un locau de l’associacion Nissa per Tougiou. Au totau li aurà mai de seissanta personas per participar ai doas dictadas.
 
Son mai que d’un còp prepausadas dins lei doas grafias de l’occitan, coma a Aurenja, ont èron quaranta per participar dins lo Licèu de l’Arc, a una dictada organisada per l’associacion Bèn Lèu. Es un tèxte de Matieu Poitavin qu’i es legit ; es professor d’occitan dins lo meme licèu.

Per Any, estudianta que passa son annada universitària a estudiar l’occitan. Perque ven a la Dictada ? « Siáu naissuda aquí e en recèrca d’identitat, me siáu interessada a la lenga dau païs » que ditz. Erwann, eu, es un adolescent qu’a aprés la lenga dau temps qu’èra calandron, a la Calandreta d’Aurenja.  « Siáu aquí per me milhorar, pas per ganhar » dirà un autre calandron, Corentin. Empacha pas aquela dictada de faire ganhar una dimenchada a la montanha an aqueu qu’aurà fa lo mens d’errors !
 
« La quatorzenca dictada de Nimes, au collègi  Revolucion, se durbiguèt sus una sala comola de monde vengut d’un pauc de pertot”, nos escriu Viviana Roux :  “dei talhiers de la Placeta, de Gamèl, dau Cadref e de Milhau, e encara de Sant Gervasi… e de monde de tot atge, de 8 a 80 ans…”

La declinason gardenca de l’IEO, la Marpòc, l’organisa au Licèu Revolution.  «La dictada èra levada de “Bogres d’ases” de Aimat Sèrre, l’autor, un dei creators de la Marpòc emé Robert Lafònt, Jòrdi Gròs, Jòrdi Peladan … defuntèt fa vint ans e ara s’aprepara per eu un omenatge en Junh” nos ditz encara Viviana Roux.
 
A Setème coma a Mana o a Gap e Carnolas, mai que d’una dictada siguèt organisada en Provença, Aups et Còsta d’Azur.
 
Se, a Gap, la dictada prepausada diguèt «De matin, lo ser o au calabrun / M’en vau sovent onte l’i a degun », s’i son acampats justament per pas èstre solets lei sòcis de l’IEO. E li èron nombrós.

Aquò d'Aquí regracia l'IEO06 e en particular Carlòta Rubini, per l'ajuda benvenguda an aqueu reportatge.