Solidaritat òubriera

V'avieu encara jamai vist. D'òubriers d'una mema societat que si castanhon e que lei CRS assajon de separar. Totei emplegats de GAD, societat d'adobadors de pòrcs de Bretanha .

Leis uns èron vestits de blanc e an gardat son travalh, leis autrei l'an perdut. Lei promiers vodrien faire entrar lei camions cargats de pòrcs dins l'usina de Josselin (Morbihan), leis autrei son venguts de l'usina barrada de Lampol per v'empachar... tot aquò davant lei cameras de televisien.
 
Lei 889 chaumaires an pas fach lo viagi per rèn ; lo lendeman la prima de partença a doblat. Mai lo problema es pas reglat, lo còmpte li es pas pèr lei chaumaires.
 
Qu si sarié pensat qu'emé un president, un governament, una chambra dei deputats, un senat socialistas, lei pastissons entre òubriers venguèsson l'ultima possibilitat de negociacien pèr lei mesquins qu'an perdut son travalh? Tuar lo pòrc èra una tradicien dei païsans, mai nen siam venguts a tuar la classa òubriera.
 
Mi fa pensar a mon paire qu'anava vèire passar lei trins de sordats en gara de Rocabruna lei dijòus dau tèmps de la guèrra de 14. Mai d'un còp mi diguèt qu'avié vist un jorn pintat en grand e en parlar varés sus un vagon "Nous mandoun a l'abatouar coumo lei pouar". Aquò l'avié marcat. Leis òubriers GAD de Lampol elei anaran pus a l'abatouar.