Volontariat per l’occitan : un sistèma « interessant mai de milhorar »

« Per ieu siguèt positiu, ai rescontrat quauqu’un d’interessant, e avèm poscut discutar en occitan dins un luec public, çò que fai bèn per l’afichatge de la lenga. Lo monde pòu l’entendre ».
 
Glaudi Holyst èra un dei « volontaris per l’occitan » en 2011. S’agissiá pas d’anar militar au trefons dei campanhas per l’emplec de la lenga d’òc, mai simplament de prendre un pauc de temps per parlar am’un que podiá li aprendre un pauc mai la lenga.
 
Lo « Volontariat per l’occitan » es un programa de l’Institut d’Estudis Occitans, calculat per espandir l’usatge melhor de la lenga nòstra. Lo principi es pas complicat ; fau rensenhar un formulari « un pauc longàs, que faudriá faire mai simple e directament en linha », e dire se siatz puslèu un qu’apren la lenga, o puslèu un que la fa passar.
 
A l’Assemblada Generala dau Centre Regionau d’Estudis Occitans de Provença, disabte 16 de genoier, lei sòcis an decidit de tornar organisar aqueu servici, fach per partejar l’emplec de l’occitan au nòstre. Serà adonc organisat, coma fa dos ans, dau mes de mars au mes de mai 2013.

« Per ieu, qu’aviáu d’un costat d’aprendre, e d’un autre de faire conéisser çò que sai dejà, mi siáu fach marcar come l’un e l’autre » ditz encara Glaudi. Lo resultat es una tiera de rescòntres, a la beguda de son vilatge, amé Daidier, que restèt, eu, dins un vilatge pas tròp luenh.
 
Lo grafista e lo quadre de servici environamentau avián plen de causas a eschanjar. Mai l’important èra tanben de parlar la lenga dins un luec public. « Era un mejan de laissar de traças, lei praticas de la beguda onte vau mai que d’un còp an ausit, una ora de temps, un còp per setmana, la lenga dau país. Coma aquò se podiá pas dire qu’es una lenga mòrta, nimai que s’emplega plus ».
 
Pasmens lo servici pòu metre en relacien doas personas que se veiran jamai, que parlaran per telefon o amé de logiciaus de mes en contacte, coma Skype. L’essenciau es lo rendètz vos, una ora de temps, dètz còps a la prima.
 
L’escomessa es de trobar pron de sòcis am’aqueu servici ; pron per aver la possibilitat de chausir. « Es un pauc çò qu’aviáu remarcat » ajusta Glaudi, « pauc de monde s’i èra fach marcar ».
 
Per eu, sariá benlèu mai interessant de « favorisar lo rescòntre de mai que doas personas, per animar de conversacien onte s’aprendriá la lenga. Subretot amé de gents que pòdon mai faire passar una varietat dialectala ».