S'acampan a s'Ais lei defensaires de l'ensenhament de la lenga d'òc

« A Carpentràs li a tres establiments que prepausan de cors de lenga despuei vint ans » que ditz Simon, professor de lenga d’òc dins la ciutat vau-clusenca, « e an dins l’idèa de « mutualisar » aquelei cors. Mai siam pas nècis , lei escolans faràn pas lei dos kms entre dos licèus per un solet cors ! »
 
Natalia, ela es pas professora de licèus, mai deis escòlas. Pasmens es venguda au Rectorat aièr dimècres. « Nòstre malhum de 27 escòlas onte se fa de provençau dins Bocas-dau-Ròse, li levaràn un pòste de conselhier pedagogic, aqueu que déu nos ajudar a afortir l’ensenhament tant important per uech milas escolans au nòstre ! »
 
« Lo poder a una concepcien fòrça tecnocratica e centralisada de son ròtle, es aquò que fau metre en cause, lo biais de gestionar » pensa Felip Langevin, professor onoràri deis universitats, pasmens sus lo pontin coma una centena d’aparaires de la lenga d’òc, venguts per protestar còntre l’escafament mai o mens dei cors de lenga regionala, vists coma de sobra per lo governament francès.

Un biais de gestionar aplicat tant a la fonccien publica qu’ai drechs dei salariats…e au drech d’apprendre la lenga de son país…
 
« Pasmens es la possibilitat de metre leis enfants dins un banc, sensa aquò seràn secs ! » ditz d’un biais mai populàri l’Amada, joina jornalista nimesenca.
 
Un còp tornat de reunien la còla que recebèt lo Rector, sei delegats diguèron ben qu’avián demandat l’alinhament sus l’estatut dei lengas ancianas, la possibilitat per aquelei de l’ensenhament professionau de chausir l’occitan opcionau. « Nos a dich, lo Rector, qu’ausissiá nòstrei demandas »…  « Leis entendrà ? » questiona una professora.
 
Era l’ escomessa d’aquel acamp onte l’i aviá tota mena d’ensenhaires, que d’acampar de monde qu’èran pas ensenhaires, mai de public per l’aprendissatge de la lenga : gents d’escolans, afogats de la lenga…Amé la presencia dau Capoulié dóu Felibrige, Jaque Mouttet : « ensenhar la lenga es una batèsta màger que menan despuei totjorn !...Ara siam a retombar e de tot perdre ! »
 
Un discors tot parier de Pèire Brechet, president de l’IEO federau, que charrava amé lo precedent, e que li gardam lei paraulas finalas : « fau religar ce que nos tomba dessus an’un movament generau per gestionar lo monde sensa tenir en compte sa cultura. Es un biais comptable e aquí dedins, se bolegam pas, serem ren ! »