Planeta a sosta

Ben segur que nòstreis economias vivon dejà a sosta . Mai nòstra planeta tanben, l’esplechan, se pòu dire, a sosta, segon l’ONG Global Footprint  (Piada Globala).

Per aquela associacien mondiala, que se ditz « Laboratòri Internacionau d’Idèas », lo 8 d’avost siguèt lo jorn dau despassament. La planeta a consomat tota sei ressorsas per l’an 2016, e tre ara, vivèm a sosta. Era lo 23 de decembre en 1970, e chasque an avançan de tres jorns. Es que l’ esplecha de la Tèrra crèisse totjorn que mai.
 
Premier responsable e premier critèri, l’emissien de CO2. Per fabricar son energia, l’Umanitat consoma sei ressorsas naturalas, mai que d’un còp fossilas, per produrre de gas d’efèct de serra. A bòudre  !
 
Per se consolar, benlèu que podèm se dire que, per la França, aquela emprenta s’aleuja despuei 2006 : totjorn que mai de « biocapacity » - de possibilitats naturalas, e totjorn que mens d’emprenta ecologica.
 
Mai es un degot d’aiga dins la mar planetària.
 
La creissènça demografica es pas per ren dins lei marrits resultats ecologics que nos fa conéisser Global Footprint. Totjorn que mai de monde, es una situacien que fariá obligacien de totjorn que mai esplechar… Levat que la consomacien de vianda fai una gròssa partida d’aquela esplecha. Avèm adonc de marge.

Demieg lei ponchs positius que nos ditz l’ONG, li a quand mume l’objectiu internacionau de la Conferéncia sus lo Climat de París en 2015. Am’un « mens dos dau cent » de rescaufament, sembla positiu.
 
Mai, va fau dire, se vivèm a sosta, am’aquela mena de decisien, avèm pereu d’objectius a sosta…