Passerons, iogorts e bordilhas, dins l’òrdre que vodretz !

Tot lo monde tròba, d’aquesta passa, lo monde des passerons me-ravi-lhós ! e coma chantan ben… Benlèu que chantan mai, o plus fòrt, o es benlèu simplament nosautres que fasem mens de bruch, lo nòstre jafaret abituau, o mai qu’escotam mielhs. Tot es possible. Una associacion per la nature e les petits (aucèus) vos prepausam de les comptar de vòstra fenestra o dins l’ òrt . Ne’n vendrètz pas subitament ornitològue, pasmens-totun-çaquela - vos farè conéisser tan d’espècias de passerons que vos ne’n trobaretz tot fier e galhard.

Quand aurai plus gis d’idèas, porrai totjorn vos escriure una pichòta recèpta. Es que coneissetz les iogorts-minuta. Es pas de blaga, una minuta sufís. Per 4 pòts, se n’avetz, senon de pichòtas copas, lo jus d’un citron e un mieg-litre de lach (entier e biò, sarè melhor). Pas besonh de chaufar, lo jus de citron fai imediatament brossar lo lach. Es puslèu un iogort per bèure, o un lach fermentat. Una nuech au frigò, sarè encar melhor. Dison que l’i a pas melhor per la tripalha. D’aqueste moment, fau ben sonhar son dedins !

Après les passerons e les floretas, incuei mai concret : lei bordilhas ! Vos sariatz imaginat, vos, un jorn, de garnir una autorisacion per anar ei bordilhas ! Mon paire disiá « siam aquí per tot veire ». Preno mon carton amb totei mes papiers –plastiques-boitas e me meto en chamin per lei 300 metres que me separan des contenaires. Una vesina me parla de son jardin : “Urosament, nos resta lei bordilhas  !” Tot desbòrda. Les pobelaires (coma dison en Ardescha) an pas passat. Son desbordats eles mai. Aquí un mestier qu’es utile. Li pensam jamai, es pobelaires.

De morre-porcius son florits en bòrd dau chamin. Normalament ne’n fasem una bòna sarada, avans que floriquesson vai sens dire. Dins les Aups, amb d’autras erbetas coma les ortijas , se ne’n fai la sopa, doça la sopa. Ai la nostalgia d’aqueste mèu de « tarrassaco» qu’aviam aduch dei valadas occitanas d’Italia l’an passat.