Es pas totjorn aisat de mandar son bilhet quand internet es cofle !

A creire que tot lo monde es a se consolar en regardant son escran e a navegar sus internet. An degut mancat la Grande Vadrouille que passava a la tele. L’avián segurament jà vista.

Ieu mai siáu anaa faire un viron. En Droma provençala coma dison. Per de bònas rasons pasmens. Siáu anaa faire ses comissions e les portar a ma maire, 89 ans, soreta dins sa granja, sens vesin. Ai ben marcat « aide aux personnes vulnérables » sus mon atestacion.

Fai dròle de reprendre son autò après 10 jorns d’abstinenci ! Ieu que siáu acostumaa a faire Gap-Marselha un pauc tròp sovent, me vaquí sus una rota sens dingun sus setanta quilometres. Tota la rota per ieu soreta. Diso dingun, es pas verai, puslèu un quingenau de fòls coma ieu. Lei gendarmas lei veguèro dos còps, anant e tornant, mai avián dejà quauqu’un sota l’arpia. Siáu passaa per malha. Urosament que, meme per un bòn motiu, me sentiáu pas talament a mon aise.

Les comissions amb un panier jamai servit, un pauc de gel sus lei mans avans e après lo magasin, ren mettre sus la taura, jitar lo plastique, tornar lo panier defòra, e se lavar lei mans. Tot es coma ralentit.

Quand siam vielh e a viure soret, siam jà un pauc confinat. Donc la situacion actuala chanja pas grand chausa. Lo contrari, çò que rassegura es lo quotidian que ren chanja, es a dire exactament çò que nosautres avem de mau a suportar.

Lo plasir que l’i a a talhar sa còsta d’api, de la lavar per la congelar. Fau profitar d’aquelei moments simples qu’an sa noblessa. Imaginatz la sopa que vos faretz ! Una sòpa sens son brot d’api… es criminau en coisina. Vos ditz segur quauquaren la faribòla que disiam a l’escòra : « A la salade, on est malade, au céleri, on est guéri ».

Lire aussi la chronique précédente d'Eliana Tourtet