partager
Ara que lei tropas iraquianas e curdas investissan Mòssol, la ciutat d’un million e mieg d’abitans, sota lo jo deis islamistas despuei un an e mieg, es temps de sotalinhar ce qu’un legeire nos a comentat una setmana fa a prepaus de la politica russa au ponent aràbi : « que dire deis Americans e de sei aligats qu’an atubats l’incèndi ? » E a rason.
A Mossoul, les islamistes fuient plus qu'ils ne combattent. Ils iront contrecarrer les efforts russes en Syrie, où ils serviront sans le savoir les intérêts du Pentagone
Vuei, lei Russes bastonan la populacion civila d’Alep sensa consideracion per la vida umana. Bombardan per sauvar son pòrt sus la Mediterranèa, son solet, a Tartós.
Mai a Mòssol es la muma causa que se juega, amé mai de comunicacion, segur. A cha pauc, pechmergas e Iraquians conquistan leis ostaus d’aquela ciutat que lo petròli ne’n fasiá, e ne’n farà deman, la riquèssa. E totei lei testimònis que pòdon se’n escapar va dison : aquí leis uns se servan dau paure monde coma bloquiers, e leis autres tiran maugrat tot. La valor de la vida umana l’i es pas melhora qu’a Alep.
Un dei resultats que butan lei conselhiers americans a reconquistar la vila, es segur que la produccien de petròli deman menarà de revenguts a seis aligats chiites e curdes. L’ajuda americana pesarà plus tant dins son budgèt.
L’autra rason regarda un còp de mai lo rapòrt entre Russes e Americans dins aquela region martira. En veritat leis islamistas se laissaràn pas prendre a la leca. Ce que sabem ja es qu’aquelei combatents fugissan a chapauc…vèrs la Siria.
Ailabàs, ajustaràn sei fòrças an’una armada rebèlla en dificultat màger. Es pas èstre pertocat per lo sindròme dau complotisme, que de vèire que la politica americana assaja aquí de liberar un Iraq utíl, am’aquò agravant la situacion dei Russes e de seis assostats bacharistas.
Au mitan d’aquelei juecs murtriers, trobam de milions de gents que pòdon que fugir…fin qu’a una Euròpa que ne’n vòu pas. E de Curdes sirians, poncha de la resistència a Daech, mai ennemics fondamentaus dei Turcs, ara de cotria amé lei Russes, e que venon d’intrar dins aqueu balèti tragic per leis empachar de se crear un Estat e, probable, per leis escrachar.
E trobam pereu una politica francèsa que s’acontenta de plorar sus lo sòrt dei populacions civilas, e de seguir, verai d’un biais dolent, mai docile, l’estrategia americana en Orient. Avans que de suportar - cu ne’n dobta ? – lei masèus que de comandòs islamistas assajaràn de commetre au nòstre, per dessarar l’estòc, tant en Siria coma en Iraq.
lire aussi : Ce que les Russes cherchent à Alep
Mai a Mòssol es la muma causa que se juega, amé mai de comunicacion, segur. A cha pauc, pechmergas e Iraquians conquistan leis ostaus d’aquela ciutat que lo petròli ne’n fasiá, e ne’n farà deman, la riquèssa. E totei lei testimònis que pòdon se’n escapar va dison : aquí leis uns se servan dau paure monde coma bloquiers, e leis autres tiran maugrat tot. La valor de la vida umana l’i es pas melhora qu’a Alep.
Un dei resultats que butan lei conselhiers americans a reconquistar la vila, es segur que la produccien de petròli deman menarà de revenguts a seis aligats chiites e curdes. L’ajuda americana pesarà plus tant dins son budgèt.
L’autra rason regarda un còp de mai lo rapòrt entre Russes e Americans dins aquela region martira. En veritat leis islamistas se laissaràn pas prendre a la leca. Ce que sabem ja es qu’aquelei combatents fugissan a chapauc…vèrs la Siria.
Ailabàs, ajustaràn sei fòrças an’una armada rebèlla en dificultat màger. Es pas èstre pertocat per lo sindròme dau complotisme, que de vèire que la politica americana assaja aquí de liberar un Iraq utíl, am’aquò agravant la situacion dei Russes e de seis assostats bacharistas.
Au mitan d’aquelei juecs murtriers, trobam de milions de gents que pòdon que fugir…fin qu’a una Euròpa que ne’n vòu pas. E de Curdes sirians, poncha de la resistència a Daech, mai ennemics fondamentaus dei Turcs, ara de cotria amé lei Russes, e que venon d’intrar dins aqueu balèti tragic per leis empachar de se crear un Estat e, probable, per leis escrachar.
E trobam pereu una politica francèsa que s’acontenta de plorar sus lo sòrt dei populacions civilas, e de seguir, verai d’un biais dolent, mai docile, l’estrategia americana en Orient. Avans que de suportar - cu ne’n dobta ? – lei masèus que de comandòs islamistas assajaràn de commetre au nòstre, per dessarar l’estòc, tant en Siria coma en Iraq.
lire aussi : Ce que les Russes cherchent à Alep
Robert Lafont cet intellectuel qui occupa le terrain social pour une renaissance occitane
