partager
Du Bartàs, un antidote scènique à l'identité nationale ? (XDR)
Dins son darrier CD Tant que vira, lei cinc musicaires de Du Bartàs lo dison ben mai que d’un còp, « sèm totei bastards ». E la question de l’identitat la veson d’un biais originau.
« En veritat l’identitat d’un òme es multipla. Li a ren que lo nacionalisme que vòudriá nos far pensar que l’identitat nacionala exista » que nos ditz Laurenç Cavalié, dau grope lengadocian.
Musica poderosa, poténcia dei paraulas, Du Bartàs va ditz : « aquela identitat nacionala es un mite, a ges de realitat en defòra dau ponch de vista, segur fòrça mediatisat, de la classa politica ».
Es per aquò que vòu pas se pausar coma un musician restancaire de l’ondassa frontista dei darrièreis eleccions europencas, lo cantaire. « S’eriam solets ! Fau dire que tota la classa politica francesa farga aqueu biais de vèire, qu’es jamai qu’un ponch de vista auçat en veritat ! ».
Aquelei cançons, coma Soi ieu, lei prepausaràn dissabte sus lo pontin de Correns, ai Joutes musicales, que se juegon dins aqueu vilagi varés la lònga dimenchada de venir.
« En veritat l’identitat d’un òme es multipla. Li a ren que lo nacionalisme que vòudriá nos far pensar que l’identitat nacionala exista » que nos ditz Laurenç Cavalié, dau grope lengadocian.
Musica poderosa, poténcia dei paraulas, Du Bartàs va ditz : « aquela identitat nacionala es un mite, a ges de realitat en defòra dau ponch de vista, segur fòrça mediatisat, de la classa politica ».
Es per aquò que vòu pas se pausar coma un musician restancaire de l’ondassa frontista dei darrièreis eleccions europencas, lo cantaire. « S’eriam solets ! Fau dire que tota la classa politica francesa farga aqueu biais de vèire, qu’es jamai qu’un ponch de vista auçat en veritat ! ».
Aquelei cançons, coma Soi ieu, lei prepausaràn dissabte sus lo pontin de Correns, ai Joutes musicales, que se juegon dins aqueu vilagi varés la lònga dimenchada de venir.
S'adreiçar à un public que vos compren pas es una tragedia
Serà una dei beleis escasenças de l’entendre, bòrd que lei vesèm pas sovènt d’aqueu costat dau Ròse, Du Bartàs. Mai, aquò dich, seràn en residéncia a Grassa a la fin de l’annada, ailàs sensa concèrt a la fin.
« Serà vertadièrament un acamp de trabalh, bòrd qu’imaginam un biais de crear collectivament » ajusta Laurenç Cavalié. « Vòudriam s’afranquir d’aquela tradicion romantica que liga la creacion a l’imatge de l’artista solet. Perqué pas despassar aqueu biais de faire, e collectivament imaginar la musica e lei paraulas ? »
La tòca cooperativa ben dins l’esperit de Du Bartàs, es de « donar mai de colors a nòstrei creacions ».
Mai crear en occitan dins un monde que la pèrde, la lenga ? « Es una tragedia que de s’adreiçar a un public que vos compren pas ; mai siam pas en mesura de restancar aquela tendéncia. Pòdi pas ne’n parlar am’objectivitat. Alòr fèm a nòstre niveu : la lenga de trabalh dau grope es l’occitan, e meis enfants son a la Calandreta ! »
Lei musicians de Du Bartàs arriban a « viure amé dignitat » dins una societat que l’artista li es en gròssa dificultat. Ges de concèrts a l’internacionau per elei, preferan ocupar lo territòri, sensa s’enebir d’anar se faire entendre autra part en França, o meme a Brussèlas, coma va faràn dins quauquei mes per un festivau de « musicas dau monde ». Un biais de dire que li agrada ben, a Laurenç Cavalié.
« Serà vertadièrament un acamp de trabalh, bòrd qu’imaginam un biais de crear collectivament » ajusta Laurenç Cavalié. « Vòudriam s’afranquir d’aquela tradicion romantica que liga la creacion a l’imatge de l’artista solet. Perqué pas despassar aqueu biais de faire, e collectivament imaginar la musica e lei paraulas ? »
La tòca cooperativa ben dins l’esperit de Du Bartàs, es de « donar mai de colors a nòstrei creacions ».
Mai crear en occitan dins un monde que la pèrde, la lenga ? « Es una tragedia que de s’adreiçar a un public que vos compren pas ; mai siam pas en mesura de restancar aquela tendéncia. Pòdi pas ne’n parlar am’objectivitat. Alòr fèm a nòstre niveu : la lenga de trabalh dau grope es l’occitan, e meis enfants son a la Calandreta ! »
Lei musicians de Du Bartàs arriban a « viure amé dignitat » dins una societat que l’artista li es en gròssa dificultat. Ges de concèrts a l’internacionau per elei, preferan ocupar lo territòri, sensa s’enebir d’anar se faire entendre autra part en França, o meme a Brussèlas, coma va faràn dins quauquei mes per un festivau de « musicas dau monde ». Un biais de dire que li agrada ben, a Laurenç Cavalié.
Sur scène à Correns - Théâtre de Verdure samedi 7 juin 2014 à 21h30 (photo XDR)
Le disque de la semaine : La vida fin finala - Renat Sette & Gianluca Dessì
