partager
La dictada es venguda un rescòntre abituau dins Var, onte a cambiat de vila mai que d’un còp entre Lo Vau, Carnolas e de còp Pinhans… la premièra se faguèt en 2009. Aquest an li a agut d’empachas d’organisacion, en particular de malautias d'organisators, de salas non disponibles, e fins finala se faguèt au Molin d’Òli dau Vau amé pas manco dètz personas, ailàs. Leis organisators esperavan leis escolans de l’escòla bilingua de Cuers e lo monde deis associacions de mantenaires locaus… que son pas venguts. Pasmens l’après-dinnada entre public de l’IEO 83 fuguèt conviviala.
Lo cònse J Giuliano venguèt saludar lei participants, e se faguèt adonc la Dictada amb un tèxte à partir d’una cançon escricha en 1945 a prepaus dei promièreis eleccions de l’après-guerra… èra pas tant aisat e Patricia Jouve amé Joana Cavallaro li legiguèron. Intervenguèt dòna Roattino, anciana consolessa, en plaça de Joan-Glaudi Babois, qu’aviá agut l’idèa dau tèma, e evoquèt lei conseus municipaus valencs entre 1944 e 45.
segur cadun s’enanèt amb un present, gràcias ai nombros partenaris que fau saludar : Lei Vinhairons de Correns
Lo Vilatge dei tartugas de Carnolas
Lo tèxte de la Dictada... vengut de la Liberacion de 1945
Onor per Carnolas!
Leis eleccions es pas un afaire,
Chascun adutz son bulletin.
Una bate la gròssa caissa,
La propaganda es son pecat.
De pertot tirassa sa graissa
Per crompar lei votz dei neblats,
Ais uns prometent l'America,
Per un autre un flacon vonhut,
Ò un bòn polet dins son jus.
Per trobar tota son equipa
A fach tot lo torn dau país,
Per acampar aquela clica,
A soflat, susat, rebolit.
Mai de sei musicians, pecaire,
Ges de nòta(s) a poscut tirar,
La musica es pas son afaire,
Dos ò tres se son desgonflats.
Mai lei gents de bòn sen, per astre,
Fasent taisar sei preferenças,
An preparat la Renaissença
Per relevar nòstre país.
Se son mes au trabalh d’avança
Per sauvar nòstrei libertats.
E portar ben aut lo fanau
Per remontar nòstra comuna.
De nòvas de l'Ostau dau País Marselhés