De campàs e de nascas

Dempuei mai d'un an l'associacien lèi 1901 "les Jardins d'Aurélien" es en cèrca d'un tacon (mòt qu'emplegava mon paire pèr dire pichòta parcèla) agricòla qu'escapa ai debòrds d'Argens. E degun a Frejus, Rocabruna e dins lei comunas vesinas vòu nen donar una en locacien... 

E pasmens nen manquèm pas de terras vuejas de cultura ente lei nascas (inule visqueuse dins lo TDF) an remplaçat lei socas, lei pesseguiers e lei prunieras. La lèi es favorabla au locatari. Lo proprietari que fa un balh a pas lo drech de recuperar son ben tant que lo païsan que lo loga es en plaça. A la fin dau dich balh se lo vòu vendre, son locatari es prioritari pèr crompar lo dich ben o aguer una part dei sòus dau produch de la venda.
 
Ieu sieu estat en favor d'aqueu sistèma que permete ai fermiers de travalhar sènsa la paur d’èstre garçat fòra dau ben. "La terre à ceux qui la travaillent" èra nòstre eslogan deis anadas 70. Mai dins la realitat de la societat liberala qu'es la nòstra, aquela lèi si vira contra lei païsans en cèrca de fermagis.
 
Estènt que lo Front de Gauche aurà pas lo poder deman, convendrié encuei de trovar una solucien per permetre ai proprietaris e ai locataris de s'entèndre. Bessai que donar lo drech au proprietari de recuperar sènsa compensacien son ben après 9 ans de balh sarié un biais de durbir l'espaci agricola encuei congelat.
 
 Aquò podrié marchar emé lei culturas anualas. La vocacien dei "Jardins d'Aurélien" pròches de l'associacien CLARISSE, a per tòca d'emplegar d’òmes e de fremas dins la dificultat, sdf, chaumaires, joines en cèrca d'un promier emplec, e de nen faire de salariats agricòlas. Quauquei tacons de tèrra disponibles li permetrien de donar de travalh a n'aquelei gents e de faire crèisse de banetas e de faiòus en plaça dei nascas que sèrvon en ren.