partager
Jamai s’èra vist tant de jornalistas, e mai que tot de televisiens, dins l’emicicle dau Consèu Regionau, coma aqueu divèndres 16 d’octòbre.
La famille Le Pen, sur la route du pouvoir en Provence, teste ses capacités à mobiliser des médias qui captent sans se poser de questions. Et l'essai est concluant. De l'info à la propagande, la frontière devient floue.
Photo MN
Fau vos dire de sueita qu’èra pas per l’anóncia facha a la tribuna de tres miliens d’€uròs consacrats ai comunas qu’aculharàn de refugiats de Siria.
Mai es que la familha Le Pen s’èra donat rendètz-vos a la Regien Provença. Lo grand e sa felena devián manjar ensems, dins un repàs que volián èstre la cena de l’extrèma drecha. Una mena de pedaçatge d’avans elecciens.
JM Le Pen aviá que de grapilhar coma voliá dins lo formiguier de cameràs e de micròs tesats vèrs eu amé de frasetas assessinas coma sai tan ben lei racar.
Dins l’emicicle una TV d’informacien privada coneissuda ponchejava sa camera d’un biais permanent sus lo visatge dau vièlh provocator, istòria de jamai mancar la mendra de sei moninariás . Lo mai important, segur !
Dins la sala de restauracien onte deviá se debanar lo rescòntre politicò familiau, lei cameras èron enebidas per lo Protocòu de la Regien. Micheu Vauzelle voliá pas faire de reclama a l’eveniment. Adonc faliá veire lei cameramen se pegar còntre la pòrta vitrada. Eron aquí ben mai atrivats per lo non-eveniment que per l’ambassador dau Mexic, vengut lo mume jorn per desvelar la lausa d’un just, son luenchenc confraire, Gilberto Bosques. Aqueu aviá pasmens desliurat plen de visas ai paures refugiats que fugissián lo nazisme a Marselha entre 1940 e 42. Mai… ren a batre d’aquò, lei TV d’uei !
Quauquei jorns aperavans, es lo jornau lo mai difusit de Provença, La Provence, qu’aviá fach sa una, en país arlatenc, sus la felena, Marion. La blonda careçava un chivau blanc. L’imatge mume de la puretat. Una Jeanne d’Arc lèsta a escobar de França tota la racalha de l’imigracien en mume temps que lo personau politic d’ara.
Apetugats coma de moscas per un estrònt tot aqueu monde de l’imatge animada nos fa òbra de propaganda. Un còp glamour, un còp virila… En luec de nos parlar dei vertadiers problèmas que vivon lei Provençaus, e subretot dau biais de milhorar sa vida, nos dison ren que leis amors-desamors d’una familha en cèrca de poder e lèu lèsta a estraçar lei libertats. Vaquí, dins la logica de mai que d’una TV, lo mai important que deu se jogar ais elecciens regionalas de la premiera mitat dau mes de decembre.
Mai es que la familha Le Pen s’èra donat rendètz-vos a la Regien Provença. Lo grand e sa felena devián manjar ensems, dins un repàs que volián èstre la cena de l’extrèma drecha. Una mena de pedaçatge d’avans elecciens.
JM Le Pen aviá que de grapilhar coma voliá dins lo formiguier de cameràs e de micròs tesats vèrs eu amé de frasetas assessinas coma sai tan ben lei racar.
Dins l’emicicle una TV d’informacien privada coneissuda ponchejava sa camera d’un biais permanent sus lo visatge dau vièlh provocator, istòria de jamai mancar la mendra de sei moninariás . Lo mai important, segur !
Dins la sala de restauracien onte deviá se debanar lo rescòntre politicò familiau, lei cameras èron enebidas per lo Protocòu de la Regien. Micheu Vauzelle voliá pas faire de reclama a l’eveniment. Adonc faliá veire lei cameramen se pegar còntre la pòrta vitrada. Eron aquí ben mai atrivats per lo non-eveniment que per l’ambassador dau Mexic, vengut lo mume jorn per desvelar la lausa d’un just, son luenchenc confraire, Gilberto Bosques. Aqueu aviá pasmens desliurat plen de visas ai paures refugiats que fugissián lo nazisme a Marselha entre 1940 e 42. Mai… ren a batre d’aquò, lei TV d’uei !
Quauquei jorns aperavans, es lo jornau lo mai difusit de Provença, La Provence, qu’aviá fach sa una, en país arlatenc, sus la felena, Marion. La blonda careçava un chivau blanc. L’imatge mume de la puretat. Una Jeanne d’Arc lèsta a escobar de França tota la racalha de l’imigracien en mume temps que lo personau politic d’ara.
Apetugats coma de moscas per un estrònt tot aqueu monde de l’imatge animada nos fa òbra de propaganda. Un còp glamour, un còp virila… En luec de nos parlar dei vertadiers problèmas que vivon lei Provençaus, e subretot dau biais de milhorar sa vida, nos dison ren que leis amors-desamors d’una familha en cèrca de poder e lèu lèsta a estraçar lei libertats. Vaquí, dins la logica de mai que d’una TV, lo mai important que deu se jogar ais elecciens regionalas de la premiera mitat dau mes de decembre.
Robert Lafont cet intellectuel qui occupa le terrain social pour une renaissance occitane
