partager
Non, Silvan Chabaud, dins aqueu recuelh de poèmas jòga pas leis Ulisse.e mai evoque quauquei sites maritims coma Seta, sòrta d’illa entre Miegterrana e l’estanh de Tau qu’illumina lo far dau Mont Sant Clar o, au sud de Corsega, lo remirable grop d’illòts dei Monges, semenats a l’auba de la creacion per quauqua divinitat marina.
D’efèct, aqueleis illas infinidas son de pantais que se perdon dins l’immensitat d’un univèrs minerau onte l’òme cèrca de lònga d’improbableis amiras.
Es una savanta mescladissa d’immobilitat e d’immortalitat e pasmens una mutacion permanenta de l’univers onte siam bensai l’ultim grun d’arena en riba d’una plaja imaginària, que lo poèma « Coralh » ne’n seriá la perfècta illustracion :
« Passi e repassi la sabla / entre mei dets./ Sus ma pèu / pauc a cha pauc resquilhan / peiretas, codolets, gravetas e cauquilhas/ es a dire / montanhas, còlas, combas, bauç e planuras /
esbrigats / descompausats en milierats de milierats de gruns.
Una farina de monde.
E, a l’azard de la ressaca, / la mar destria lei causas / laissa aparéisser / una branca de coralh: / letra roja / d’un alfabet ensebelit / ai nuechs miegterranas. »
Pasmens la musica totjorn somelha dins lo còr dau creator dau « Mauresca Fraca Dub » que nos lo ramenta dins « Escrach » :
« La man sus lo vinil /tornar metre la man / sus la paraula registrada / davant / darrier / Mix-Mix up ! / Amb una musica / inventar una autra musica, / amb un lengatge / inventar un autre lengatge.
Refusar lo confòrt de l’immobilitat. »
L’autor, dins un de sei darriers poèmas nos dona una clau sus çò qu’es « Nòstra vida » :
« Passam nòstra vida / a assajar de la viure /
e perdèm nòstre temps / a nos perdre / dins lo temps / sensa saupre / que nòstre còrs camina solet / au ritme deis estelams.
Un jorn, / bensai deman, / aquest estrangier / que navega au dintre / nos donarà la man / e coma leis aubres anirem dins lo cèu dau terrum / cavar ambé nòstrei rasigas somiairas / lo mistèri tan bèu / de l’univèrs. »
L’autor, tot de lòng de son libre, nos mena, a l’azard de seis escorregudas e dei paisatges evocats tant coma dins son pantais e dins la musica dei mots, dins un monde au còp ben reau e pasmens imaginari onte l’òme es totjorn en bosca de sa plaça e de son destin.
Mièlhs qu’un recuelh de poèmas, un viatge intemporau dins un univèrs que rèsta a inventar !
Silvan Chabaud, Leis Illas infinidas (poèmas revirats en francés per l’autor) (2012 Jorn )
D’efèct, aqueleis illas infinidas son de pantais que se perdon dins l’immensitat d’un univèrs minerau onte l’òme cèrca de lònga d’improbableis amiras.
Es una savanta mescladissa d’immobilitat e d’immortalitat e pasmens una mutacion permanenta de l’univers onte siam bensai l’ultim grun d’arena en riba d’una plaja imaginària, que lo poèma « Coralh » ne’n seriá la perfècta illustracion :
« Passi e repassi la sabla / entre mei dets./ Sus ma pèu / pauc a cha pauc resquilhan / peiretas, codolets, gravetas e cauquilhas/ es a dire / montanhas, còlas, combas, bauç e planuras /
esbrigats / descompausats en milierats de milierats de gruns.
Una farina de monde.
E, a l’azard de la ressaca, / la mar destria lei causas / laissa aparéisser / una branca de coralh: / letra roja / d’un alfabet ensebelit / ai nuechs miegterranas. »
Pasmens la musica totjorn somelha dins lo còr dau creator dau « Mauresca Fraca Dub » que nos lo ramenta dins « Escrach » :
« La man sus lo vinil /tornar metre la man / sus la paraula registrada / davant / darrier / Mix-Mix up ! / Amb una musica / inventar una autra musica, / amb un lengatge / inventar un autre lengatge.
Refusar lo confòrt de l’immobilitat. »
L’autor, dins un de sei darriers poèmas nos dona una clau sus çò qu’es « Nòstra vida » :
« Passam nòstra vida / a assajar de la viure /
e perdèm nòstre temps / a nos perdre / dins lo temps / sensa saupre / que nòstre còrs camina solet / au ritme deis estelams.
Un jorn, / bensai deman, / aquest estrangier / que navega au dintre / nos donarà la man / e coma leis aubres anirem dins lo cèu dau terrum / cavar ambé nòstrei rasigas somiairas / lo mistèri tan bèu / de l’univèrs. »
L’autor, tot de lòng de son libre, nos mena, a l’azard de seis escorregudas e dei paisatges evocats tant coma dins son pantais e dins la musica dei mots, dins un monde au còp ben reau e pasmens imaginari onte l’òme es totjorn en bosca de sa plaça e de son destin.
Mièlhs qu’un recuelh de poèmas, un viatge intemporau dins un univèrs que rèsta a inventar !
Silvan Chabaud, Leis Illas infinidas (poèmas revirats en francés per l’autor) (2012 Jorn )
Lo libre de la setmana : Las moscas – Joan Loís LAVIT
