Embarràs de manifestaciens lo 24 d’octòbre

Aqueu de 24 d’octòbre ! Rarament una data serà una tala escomessa per tótei leis afogats de la lenga d’òc, meme quand l’an talament en òdi que la vòlon amé d’« s » pertot, que senon la preferísson mòrta.

Sabètz qu’aqueu jorn d’auton, ben dispausat sièis setmanas avans d’elecciens regionalas per faire chifrar tótei lei candidats, una manifestacien deu acampar a Montpelhier tóteis aquelei que vòlon una Lèi per l’occitan, per faire intrar la lenga un pauc mai dins l’univèrs dau drech, e la faire sortir un pauc mai d’aqueu de la tolerància.
 
Déja èra pas simple amé leis occitanistas que vòlon tótei aquela Lèi.
 
Leis associaciens que la demàndan despuei un premier passacarrièra en 2005 a Carcassona, se son esto còp escampilhadas : adieu la coordinacien « Anem Òc ! », e bonjorn aquela « per la lenga d’Òc ». Li trobam plus que l’Institut d’Estudis Occitans e la Federacien dei Calandretas, que demàndan de manifestar.
 
La Federacien d’ensenhaires Felco n’en fai plus partida, e lo Felibritge pas mai.
 
Dissabte, vaquí l’Associacien de l’Ensenhament de la Lenga d’Òc (Aeloc) que vèn de decidir de recomandar a sei sòcis d’anar manifestar à Montpelhier « prioritarament ».
 
Perqué aqueu de 24 d’octobre, li aurà d’àutrei possibilitats.
 
Èra segur esperat, coma a chascuna d’aquélei manifestaciens, un Collectiu qu’òbra en Provença per destrúger tot ce que fa lo movament regionalista, farà la rampelada per manifestar dins una autra ciutat… per entrepachar l’occitan (lo diable !) de far viure l’infèrn ai pàurei Provençaus, constrenchs de suportar de saupre que sa lenga se parla de Bordèu a Coni…
 
Per élei, la tòca es clara, li fau tot plen d’elegits, en generau mau assabentats de la causa, que li faràn crèire que pòdon faire o desfaire son eleccien… L’extraodinari es que tròban totjorn pron de nèscis per va crèire !
 
E vaquí que Lo Felibritge vèn de faire saupre qu’organisarà lo meme jorn un collòqui consacrat a l’autora dau « Brande di Sesoun », Mario Louiso Jullien ; una felibressa de tria, mòrta centenària au començament deis annadas 2000.
 
Aqueu collòqui, a Selon, segur, devriá pas empachar aquélei que va vòlon, d’anar manifestar aquí o ailà l’après-dinnar.
 
Mai per un moment tant important, coma es estranh de vèire desvelopar tant d’energia dins lo monde regionalista, un meme jorn.
 
Segur que seriá coma aquò tótei lei setmanas, auriam de drechs a aprendre, legir, escotar la lenga, bòrd qu’aqueu monde seriá leu ganhaire, ben qu’escagassat.