Catalan-occitan : una lenga amb estatut e l’autra sensa

Aquelei qu’en França la renaissença legala dei lengas minoritàrias li fan paur, devrián se rassegurar d’entendre Ferriol Macip Bonet.
 
Amé son collèga Manel Zabala, lo baile dau Jornalet, l’a dich dins una conferéncia a s-Ais lo 16 de febrier : « coma au Quebec, en Catalonha l’independentisme lo devèm pas a una situacion linguistica » mai pusleu fiscala. E, dins lo cas catalan mai que tot a l’impossibilitat de passar de compromés amé la Cort Constitucionala.
 
Amé 200 Estats dins lo monde, per mai de 6000 lengas parladas, chasque Estat auriá, en mejana, 30 lengas parladas sus son territòri, e la França pas mai de set, « que li semblan tan malaisadas de gerir que fau apondre a un tèxte de Lèi una interpretacion per la restrénher » qu’a ajustat lo jornalista occitan de Catalonha.

Convidat per lo Cep d’Oc a parlar dei situacions comparadas de l’occitan, lenga sens estatut en França, e dau catalan, lenga comuna de l’Administracion en Catalonha d’Espanha, Ferriol Macip a poscut dire que « l’oficialitat es importanta. Sens ela, s’avètz quatre personas que parlan dins la lenga comuna, parlaran lèu aquela, oficiala, de la cinquena persona que vendrà parlar am’elei ».
 
E, per eu, « l’occitan es pas qunta lenga que siegue, mai la lenga literària de l’edat mejana ». L’objectiu es que siegue la lenga comuna dau país.
 
L’oficialitat dei lengas es tras qu’importanta, que dirà Manel Zabala. « L’asturian qu’es reconeissut au Portugal l’es pas en Espanha ; e se ditz encara, a l’escòla, que leis enfants que parlan asturian, en realitat, parlan mau espanhòu ! ».
 
Avuei, en Catalonha, l’occitan (l’aranés alarguit au lengadocian) es lenga oficiala. Onte que siegue sus lo territòri de la Generalitat, un abitant pòu demandar d’èstre legit e de se vèire respondre dins aquela lenga. Es la situacion despuei 2010.

Lire aussi : L'occitan, une langue parlée à Barcelona