Samedi 19 mars à Aix-en-Provence, de 500 à 1000 manifestants réclament la répression des violences d'extrême droite (photo MN)
Dissabte matin, entre una renguiera d’aranjas e un truckfood especialisat en tortons deis Aups, l’elegit locau dau Partit Occitan Arvei Guerrera parla amé de monde de la Liga dei Drechs de l’Òme, que totei difusan una crida a manifestar.
L’après dinnada, deu s’acampar pròche de la Rotonda d’Ais, lo monde, « Còntra lei violéncias de l’extrèma drecha a z’Ais ».
Pasmens, sus lo mercat, entre un pianò barrutlaire que canta de l’Aznavour e una tropa de toristas russas que se regalan d’olivas, ges de faissista a la tèsta rasa. « Esto matin, lei vesèm pas, benlèu que sabián que, nautres, seriam nombrós » que ditz Jaumelina, una aparaira de la Liga. « E li a pas ren que de joines. Mai que d’un còp de vièlhs m’an refusat lo tract : « s’escoban la racalha, an reson ! » que me dison ».
« Benlèu lei veirem mai tard » que me ditz Guiu, un deis occitanistas entrinats per Arvei Guerrera. « Vòlon reversar la Republica, mai sabon pas se levar d’ora… » que galeja.
L’après dinnada, deu s’acampar pròche de la Rotonda d’Ais, lo monde, « Còntra lei violéncias de l’extrèma drecha a z’Ais ».
Pasmens, sus lo mercat, entre un pianò barrutlaire que canta de l’Aznavour e una tropa de toristas russas que se regalan d’olivas, ges de faissista a la tèsta rasa. « Esto matin, lei vesèm pas, benlèu que sabián que, nautres, seriam nombrós » que ditz Jaumelina, una aparaira de la Liga. « E li a pas ren que de joines. Mai que d’un còp de vièlhs m’an refusat lo tract : « s’escoban la racalha, an reson ! » que me dison ».
« Benlèu lei veirem mai tard » que me ditz Guiu, un deis occitanistas entrinats per Arvei Guerrera. « Vòlon reversar la Republica, mai sabon pas se levar d’ora… » que galeja.
Lei lops sòrton dau bòsc a la nuech
En pointe dans la défense des valeurs démocratiques historiques en Provence, Hervé Guerrera, du Partit Occitan (photo MN)
Mai que d’un còp pasmens, una còla de joines de l’Action Française son venguts sus aquela plaça dei Prechurs t’an cercat garrolha ai democratas que vènon difusar. Insultas, menaças de brutalitats...« Es clar, considèran que l’espàci public, aquí, es sieu ! » Ne’n es segur, Arvei Guerrera, que decida d’intrar en resisténcia.
Ais a totjorn agut sei estudiants d’extrèma drecha. Nos vènon premier de la facultat de Drech, e tanben de l’Institut d’Estudis Politics, mai èron pas tant galhards aquelei darriereis annadas. Ara semblan mai vitaminats despuei lei capitadas dau Front National en 2015.
Lo 30 de janvier, ne’n vaquí una centena que marchan ai flambèus, a la nuech dins l’estil dei acamps nazis de Nuremberg, sus lo Cors Mirabèu. Per defendre « L’identitat provençala », que dison. « Benlèu que vos a escapat, mai èra lo jorn aniversàri de la pressa dau poder d’Hitler… » qu’esquilha Robèrt, agach de biais, l’après dinnada a la manifestacien.
Puei, lo 6 de febrier, vaquí lei desbolonaires de Republicas au cementèri de Ròcavaira, au mitan de la nuech, per onorar lo tombèu de Carle Maurras, l’arma de l’Action Française, que se ne’n reclaman. Un pauc avans, lo 2 de decembre – aniversàri esto còp dau golpe de Loís Napoleon Bonaparte en 1851 – fòrçan l’intrada de l’Institut d’Estudis Politics per l’i mandar de bòchas pudentas en plen au mitan d’un acamp socialista « còntra lo FN ». Lo 25 de janvier, pariera ataca au locau dau PS sestian, onte lo candidat Jean-David Ciot fai sei vòts de bòna annada. L’òme aviá demandat au governament la dissolucien de l’Action Française.
Ais a totjorn agut sei estudiants d’extrèma drecha. Nos vènon premier de la facultat de Drech, e tanben de l’Institut d’Estudis Politics, mai èron pas tant galhards aquelei darriereis annadas. Ara semblan mai vitaminats despuei lei capitadas dau Front National en 2015.
Lo 30 de janvier, ne’n vaquí una centena que marchan ai flambèus, a la nuech dins l’estil dei acamps nazis de Nuremberg, sus lo Cors Mirabèu. Per defendre « L’identitat provençala », que dison. « Benlèu que vos a escapat, mai èra lo jorn aniversàri de la pressa dau poder d’Hitler… » qu’esquilha Robèrt, agach de biais, l’après dinnada a la manifestacien.
Puei, lo 6 de febrier, vaquí lei desbolonaires de Republicas au cementèri de Ròcavaira, au mitan de la nuech, per onorar lo tombèu de Carle Maurras, l’arma de l’Action Française, que se ne’n reclaman. Un pauc avans, lo 2 de decembre – aniversàri esto còp dau golpe de Loís Napoleon Bonaparte en 1851 – fòrçan l’intrada de l’Institut d’Estudis Politics per l’i mandar de bòchas pudentas en plen au mitan d’un acamp socialista « còntra lo FN ». Lo 25 de janvier, pariera ataca au locau dau PS sestian, onte lo candidat Jean-David Ciot fai sei vòts de bòna annada. L’òme aviá demandat au governament la dissolucien de l’Action Française.
Una identitat provençala que pòu espelir ren qu’amé la democracia
Les élus FN approchent de plus en plus souvent les militants régionalistes. Leur stratégie : se faire voir avec des vecteurs d'opinion, en inonder les réseaux sociaux, faire marcher la machine propagandiste (photo MN)
Mai que d’una, entre aqueleis òbras de maufatans, se fai au pretèxte de defendre l’identitat provençala còntra lo cosmopolitisme. Una Provença dau partatge pasmens, qu’acuelhe lo monde despuei de siècles.
« Nos rauban lei colors de la Provença per vos faire oblidar que, au nòstre, la democracia es un afaire qu’a 2600 ans », martèla de la vòtz, au megafòne, Arvei Guerrera, davant cinc cents manifestaires.
Entre lo sovenir d’una tèrra d’acuelh per lei Jusieus forabandits de França, dei libertats comunalas a l’Edat Mejana, dau batalhon dei Marselhés de 1792, dei Republicans insurgents de 1851, o d’un Jean Moulin que se chausissiá l’escais nom de « Romanin », es longassa la tiera dei resons de veire que l’identitat provençala se conjuga amé la democracia, puslèu qu’am’aquelei que li escupisson dessus, an’aquela, au nom d’un Rèi o d’un Fuhrer.
A quauquei desenas de mètres, un grope de gents fotografian lei manifestaires. Davant lo platane onte s’acòstan lei orators, l’occitanista clava sa dicha : « nòstra diversitat universalista es la vida, son uniformisacien an’elei, es la mòrt ! ».
« Nos rauban lei colors de la Provença per vos faire oblidar que, au nòstre, la democracia es un afaire qu’a 2600 ans », martèla de la vòtz, au megafòne, Arvei Guerrera, davant cinc cents manifestaires.
Entre lo sovenir d’una tèrra d’acuelh per lei Jusieus forabandits de França, dei libertats comunalas a l’Edat Mejana, dau batalhon dei Marselhés de 1792, dei Republicans insurgents de 1851, o d’un Jean Moulin que se chausissiá l’escais nom de « Romanin », es longassa la tiera dei resons de veire que l’identitat provençala se conjuga amé la democracia, puslèu qu’am’aquelei que li escupisson dessus, an’aquela, au nom d’un Rèi o d’un Fuhrer.
A quauquei desenas de mètres, un grope de gents fotografian lei manifestaires. Davant lo platane onte s’acòstan lei orators, l’occitanista clava sa dicha : « nòstra diversitat universalista es la vida, son uniformisacien an’elei, es la mòrt ! ».
Assais frontistas per intrar dins lo malhum regionalista
A l'ora d'ara, aquela familha politica cèrca son camin dins la diversitat druda dau regionalisme. Li a gaire, alòr qu’un novèl elegit dau FN cercava de se faire « amic » dau Facebook d’Aquò d’Aquí, s’avisaviam que l’èra déjà am’un cineasta de la diversitat bèn coneissut e am’un musician occitan qu’es pas possible d’èstre mai dubèrt sus la diversitat dau monde. « Gramaci, que l’aviam pas destriat, aqueu ! » que manda l’un ; « ara l’ai escobat ! » que ditz l’autre.
Au moment dau Congrès dau Forum d’Oc, fai una setmana pas mai, un joine elegit novèu dau FN avinhonenc se fasiá fotografiar amé de professors d’occitan e d’autrei militants, que se mesfisavan pas, bòrd que l'elegit èra vengut am'un occitanista. Esperava coma aquò, lo frontista, se crear un malhum e una reputacien.
« Sai pas de que dire, que jamai mi seriáu dicha qu’aquò èra possible au nòstre ». Se sent traïda, Ana, qu’a paur ara de se trobar am’aqueu frontista finòcho, au desagrat de sa volontat, sus lei rets socialas.
L’assai de l’extrèma drecha de se mesclar au monde regionalista nos vèn pas d’aièr. Ja, en 2007, lei manifestaires d’Anèm-Òc, a Besiers, avián degut escobar una còla d’identitaris ‘mé sa bandiera.
Chasque còp an mai o mens lo mume perfieu : joines borgés atrivats per la virilitat de l’afrontament, e segurs de veire la « raça blanca » amenaçada per la diversitat.
Au moment dau Congrès dau Forum d’Oc, fai una setmana pas mai, un joine elegit novèu dau FN avinhonenc se fasiá fotografiar amé de professors d’occitan e d’autrei militants, que se mesfisavan pas, bòrd que l'elegit èra vengut am'un occitanista. Esperava coma aquò, lo frontista, se crear un malhum e una reputacien.
« Sai pas de que dire, que jamai mi seriáu dicha qu’aquò èra possible au nòstre ». Se sent traïda, Ana, qu’a paur ara de se trobar am’aqueu frontista finòcho, au desagrat de sa volontat, sus lei rets socialas.
L’assai de l’extrèma drecha de se mesclar au monde regionalista nos vèn pas d’aièr. Ja, en 2007, lei manifestaires d’Anèm-Òc, a Besiers, avián degut escobar una còla d’identitaris ‘mé sa bandiera.
Chasque còp an mai o mens lo mume perfieu : joines borgés atrivats per la virilitat de l’afrontament, e segurs de veire la « raça blanca » amenaçada per la diversitat.
17 mars 2007 à Béziers. parmi les 15 000 manifestants "pour la langue d'oc" se glissent divers groupes identitaires, qui alors seront expulsés du cortège. Qu'en serait-il en 2016 ? (photo MN)
Aparar lei tradiciens per mai ne'n matrassar
« Mai se pescan, aquelei, dins un mitan pertocat per la cabussada economica, e que se crespa sus lei tradiciens » que pensa, a vòtz auta Robèrt, alòr que l’acampament sestian se dispèrsa.
L’eleccien parlamentària arlatenca de 2012 auriá degut avisar lo monde d’aquela tendéncia. Lo socialista Miquèu Vauzelle, que voliá tant careçar leis afogats de tradiciens provençalas, li siguèt mes en dangier entre lei dos torns de l’eleccien. Es que, dins lo ròdol arlatenc, totei lei vilatjons onte lei vòuguèron tant aparar, aquelei tradiciens, lo FN aviá fòrça respelit.
Ara qu’aqueu partit intra en fòrça au Consèu Regionau, que sei tropas s’alestissan a l’exercici d’un poder que farà còrrerr lo risque a la democracia, seis afogats provençaus se cèrcan una basa regionalista amé la defensa dei tradiciens. Es bèn justament ai regionalistas de pas se laissar atrivar dins sei rets.
L’eleccien parlamentària arlatenca de 2012 auriá degut avisar lo monde d’aquela tendéncia. Lo socialista Miquèu Vauzelle, que voliá tant careçar leis afogats de tradiciens provençalas, li siguèt mes en dangier entre lei dos torns de l’eleccien. Es que, dins lo ròdol arlatenc, totei lei vilatjons onte lei vòuguèron tant aparar, aquelei tradiciens, lo FN aviá fòrça respelit.
Ara qu’aqueu partit intra en fòrça au Consèu Regionau, que sei tropas s’alestissan a l’exercici d’un poder que farà còrrerr lo risque a la democracia, seis afogats provençaus se cèrcan una basa regionalista amé la defensa dei tradiciens. Es bèn justament ai regionalistas de pas se laissar atrivar dins sei rets.