Es segur una votz diferenta dins lo concèrt dei scientifiques, politiques o meme economistas. Vincent Courtillot pensa que lo rescaufament climatique es pas tant grèu qu’aquò per l’umanitat, e que de tot biais l’òme ne’n es pas lo promier responsable.
S’una bòna partida de sei confraires pantaïan de lo cremat sus un lenhier simbolique, l’an pasmens ausits a la mitat d’abriu 2013 ai Taulas Redondas de l’Arbois, lo cinquen collòqui dau Tecnopòle de l’Environament dau país sestian.
Per aquel geòfisician que bailejèt li a pauc l’Institut de Fisica dau Glòbe de Paris, e foguèt collaborator dau menistre Claudi Allègre, es pas provada la realitat dau rescaufament. « de 1940 a 70, la temperatura mejana a baissat alòr que leis activitats umanas èron en plena creissença ».
Pasmens disiá au public, a z-Ais, que per fauta d’estatistiques, en veritat es pas possible de dire que despuei un
siècle se rescaufa lo climat. Sens veire de contradiccion amé ce qu’es escrich mai aut, pensa que sens fiabilitat estatistique, es van d’organisar tota la planeta per luchar còntra.
La cubertura nivolosa en luec dau dioxide de carbon
« Li a de vertadiereis empachas d’environament uman que podrián resòudre amé lei mejans que servon a evitar lo rescaufament climatique » que ditz, « coma assegurar l’aiga a tot uman sus Tèrra ».
Aquò dich, lo rescaufament coma es depintat per lei scienfiques en generau, se tradurriá per una montada cap au nòrd de 150 km a la fin dau siècle XXI : a Valença li auriá lo climat de Marselha…mai a Alger aqueu dau desèrt, segur, e à Granada aqueu de Tetoan ! E l'aiga se trobariá alòr pas tant d'en pertot.
Pasmens Vincent Courtillot remembra (recòrda) lei trabalhs istoriques de Emmanuel Leroy Ladurie sus l’istòria dau climat (quatre libres publicats fins qu’ara) per rementar qu’en 1100 lei vinhairons trabalhavon dins la plana de Londra. « Alòr degun s’en planhiá ».
Per eu, qu’a estudiat aqueu fenomène, lo principau responsable d’un efèct de serra sariá pas lo CO2, come se ditz en generau, mai la vapor d’aiga. Çò que rendriá inutilas lei politicas umanas de lucha còntre leis activitats que mandan de dioxide de carbon dins l’atmosfèra.
« La cubertura nivolosa a bèn mai d’impacte per aquò ; dos còp mai, e mai encara ! » Es malaisat de modelisar lo fenomène, mai « lo nivòl es lo promier gas a efèct de serra. Son impacte se fa per la reverberacion dau soleu que remanda sei rais. »
E seriá degut a l’activitat solari, en creissença despuei d’annadas.