« La langue régionale est une matière enseignée dans le cadre de l'horaire normal des écoles maternelles et élémentaires, des collèges et des lycées »
Es ce que ditz la Lèi Molac, promulgada l’estiu passat, e aquò deuriá signar la fin deis « oras pebre », aqueleis oraris de cors impossibles, que fan fugir leis escolans, per acompanhar lei collègas lo divèndres a 15 oras, o per manjar a la cantina a miegjorn puslèu que de faire lo cors d’occitan…
Nòstre jornau siguèt sensible a la question pausada per lei representants de la Felco a son ultime rendètz vos au ministèri de l’Educacion. Elei vòlon una politica d’ofèrta, lo ministèri respond que seguiriá una demanda sociala.
« Segur que se, amb aqueleis oraris, agotan lei cors de son effectiu, la demanda li serà jamai ! » que nos comenta un dei professors entrevistat dins lo quadre d’una enquista facha per nòstre numerò de fin d’annada.
« Amb una classa de dètz segur aurem pas tan de pes coma amb una de 25 au collègi » nos ditz una professora d’entre Albigés e Carcassonés, « d’un autre costat au licèu amb lo « trònc comun » de la reforma Blanquer, lo monde s’esparpilha entre plen d’opcions e l’emplec dau temps vèn una orror per aquelei que devon lo formar ».
Adonc la Lèi seriá impossible de l’aplicar ? E sempre s’agotariá lo cors d’occitan… coma aqueu de latin, maugrat que lo coeficient siegue fin finala reauçat ?
De vèire dins nòstre numerò de decembre-janvier, coma leis ensenhaires acarats au problèma dison sa realitat, e dessenhan ja de possibles solucions.
Li portariatz pèira ? Pron de aquodaqui@gmail.com , lo jornalista vos contactarà lèu.