A l’ora d’ara quora vos passejatz dins un bòsc dau país ambé d’ostalets per la dimenjada dei Tolonencs, se pòt ben que siegan de cabanons provençaus, regrandits d’un membre, engençats d’una lambrusca e d’una taula en terrassa.
Lo Ceucle Occitan de La Sanha i consacra una de sei mòstras, de tria coma de costuma (de se rementar aquela de la pèsca, e una autra dei joguinas de nistons!). La podetz visitar a maisondupatrimoine@la-seyne.fr despuei lo sèt de decembre e tot lo mes de genier 2020.
“Aperavans, aquelei cabanons qu’ara vesèm coma bastidons de campanha, èran de luecs de trabalh” nos vèn Patricia Jouve. “Lei païsans l’i laissavan leis otís par facturar una tèrra una briga aluenchada de sa bastida. A cha pauc son devenguts de luecs per s’espacejar”. Mai que d’un de la vila i tornava puei la dimenjada en familha, per de beleis partidas, una taulejada, o alimentar una arma de poeta luenh dau çaganh de la ciutat.
De’n pertot n’en trobam, es un fach de societat provençau : en Droma li dien “un granjon”, e dins la Vauclusa “un maset”. A Marselha es “lo cabanon” ben coneissut.
Entre autrei caracteristicas, la màger part dau temps s'i ajusta una aubre utile : un fruchau, una figuiera, un tilhòu. Sovent bordeja un clapier, perqué faliá ben acampar lei pèiras per lo bastir, o una vinha, perqué sensa aquò jamai l’auriá plaçat aquí, lo païsan.
“la basa de la mòstra, finalament son nòstrei remembranças, perqué mai que d’un n'avèm un de cabanon, o n'avèm agut trevat un” vèn Catarina Nicodèmi, autre cepon dau Ceucle Òc. “Son nòstrei sovenirs d’enfància aquelei molons de pèiras e de cauç, e mai qu’aquò, son preciós” nos tòrna Patricia Jouve, que se rementa leis olivadas a Nions, e lei soidas que lei acaban.
A l’Ostau dau Patrimòni s’i podrà admirar de reconstituciens de membres de cabanon, d’otís e segur de fòtos, d’aqueleis obratges populars, fach un pauc de’n pertot dins lo país. “Avèm vougut valorisar sa diversitat” nos ditz encara Patricia Jouve. “Mai totei rèstan lo liame entre nòstrei rèires, trabalhaires de la tèrra, e la tèrra ela”.