Vau mielhs èstre Parisenc...


SENANQUE. Menacée d'écroulement l'emblématique cistercienne du Vaucluse, malgré sa notoriété, ne recueille pas en un an, le trois centième de l'argent que Notre Dame de Paris a recueilli en 24 heures.



Vos ne'n rementatz ? En un jorn, fa pauc, lei grandei entrepresas an promes mai d'un miliard d'€uròs per un monument parisenc emblematic.

En Provença, fa un an que la Glèisa assaja de trobar tres cents còps mens, e lei mecenas, l'i vesem pas.

Fau èstre Parisenc.


La France c'est toujours Paris et le désert provincial.

Fa solament tres mes qu’a cremat la flècha de Nòstre-Dòna de Paris. Lo jorn d'après, pas mai, ja avián mai que d’un miliard de donaciens per pagar la següenta. E mume se plen d’entrepressas ben richassas an vòugut li reciclar un pauc de seis impòsts, an quand muma metre la man a la pòcha.

Aqueu brave monde, pasmens a l’ora d’ara, lo cercam sensa lo trobar…Es qu’aurián besonh d’elei, en Provença. Ah ! segur qu’es pas a Paris, autant dire qu'es sus la planèta Mars. E

Lei preires de l’abadiá de Senanca, dins la Vauclusa, a l’ora d’ara encara, restan bocabadadats d’espantament, perqué s’es per manjar pòdon sempre esperar. A dire la veritat, aquela belòia es en trin de s’escrancar. La glèisa cisterciana, una dei tres de Provença, amé Silvacana e Le Thoronet, es un a meravilha, tot d’un còp austèr e luminosa. Senanca la grisa, Silvacana la blonda, e lo Toronet qu’a tant inspirat l’arquitècta importantissim de Provença, Fernand Pouillon, son un tresòr de l’Umanitat, e de nòstra istòria. 

Pasmens, lei capelans de Senanca, sèt que li restan , pòdon pas trobar lei 550 milas €uròs necessaris per faire de chantier urgentissims. L’afaire es qu’an descubèrt fa pauc d’ascladuras, e que s’alarguissan pauc a chapauc. 

Les arquitèctas dei Bastiments de França an estudiat l’estat de la Glèisa, e an trobat que lei muralhas dau ponent coma de l’est, èran a s’escartar pròche dau teulat, sus lei vòutas ; ja nòu centimètres de mai a daut qu’en bas. La reson ne’n es que fa quaranta ans una ancola ne’n siguèt retirada…Despuei lei parets brandan a cha pauc. Mai pauc importa fin finala, l’essenciau sembla que, quora un auvàri se debana a Paris, dins la jornada te troban un miliard per reparar, e qu’en Provença après un an arriban pas de boclar un torn de taula de pas manco tres milliens. 

Se ditz que lo Loto dau patrimòni, aquela causa de l’Estat, portariá pèire, que l’Esteve Bern va vòudriá. Mai ieu ne’n resti basicament au sen : vau mielhs un « ten » que dos « l’auràs ». E Nòstra Dòna leis aviá trobat dins la setmana dau drama, lei tres milions, promes per …La Regien Occitanie. 

Jeudi 11 Juillet 2019
Aquò d'Aquí