Un travail cohérent de mise en scène, qui transpose l'oeuvre de Mozart-Da Ponte, dans l'Abyssinie colonisée (photoPascal Victor / ArtComArt DR)
Faire passar una opèra de son contèxte istoric a nòstra edat, vaquí l'escomessa. Mai que d’un s’i es romput lei dents. Encara l’an passat lo metèire en scena Martin Kusej nos aviá impausat una farcejada saunosa amé lo Raubament au Seralh de Mozart, dins un desèrt onte leis Orientaus siguèron de terroristas de Daesch…
Ben mai urós es Cristòu Honoré, qu’eu transpausa lo Così fan tutte, dau mume Amadeus, dins una Africa coloniala onte lei nòvis Ferrando (Joeu Pietro, una vòtz sublima de tenòr) e Guglielmo (Nahuel Di Pierro), en sordats italians de l’epoca de la guèrra d’Abissínia, dévon reconóisser la fidelitat de sei nòvias : Dorabella (Kate Lindsey, remirabla mezzo de la vòtz tant particulara) e Fiodiligi (Lenneke Ruiten, fòrça agradiva pereu).
En pin-up que pega ais òmes dins lo moisse de l’èr tropicau, Kate Lindsey es fòrça cresibla. E lei dos nòvis, que fénhan d’èstre de militaris negres – tant que, dins una scena onte chaspan lei chatas, aquélei provocaran lo charpin de quàuquei melomanas italianas que podián pas va suportar ! – son extraordinaris.
Ben mai urós es Cristòu Honoré, qu’eu transpausa lo Così fan tutte, dau mume Amadeus, dins una Africa coloniala onte lei nòvis Ferrando (Joeu Pietro, una vòtz sublima de tenòr) e Guglielmo (Nahuel Di Pierro), en sordats italians de l’epoca de la guèrra d’Abissínia, dévon reconóisser la fidelitat de sei nòvias : Dorabella (Kate Lindsey, remirabla mezzo de la vòtz tant particulara) e Fiodiligi (Lenneke Ruiten, fòrça agradiva pereu).
En pin-up que pega ais òmes dins lo moisse de l’èr tropicau, Kate Lindsey es fòrça cresibla. E lei dos nòvis, que fénhan d’èstre de militaris negres – tant que, dins una scena onte chaspan lei chatas, aquélei provocaran lo charpin de quàuquei melomanas italianas que podián pas va suportar ! – son extraordinaris.
Dei violéncias fachas ai fremas
Joel Pietro et Kate Lindsey (Ferrando et Dorabella) (photoPascal Victor / ArtComArt DR)
Tres oras a-de-rèng, Cristòu Honoré nos farà vèire, dins aquela Itàlia faissista coloniala, una tièra de violéncias fachas ai fremas.
Lei pauras son gitadas au sòu, quasi violadas, passadas de l’un a l’autre.
« Parlam aquí d’una microsocietat d’exhilats faissistas, assegurats de son poder e dau drech d’en abusar » que ditz lo metèire en scena.
Am’eu Sade intra una briga dins l’òbra de Da Ponte, per parlar dau rapòrt dominant-dominat.
Lei muralhas de la casèrna, d’un jaune malaut e d’un gris leprós son mai verais que natura ; un òsca a Alban Ho Van, lo decorator.
Es pecat per servir aquela intelligéncia e aquélei vòtz, d’aver a la bagueta un Loís Langree ben mens en forma que de costuma, per menar un Freiburger Barockorchester, que planplanejarà dau començament a la tota fin.
Lo còr dau Cape Town Operà, onte tótei son negres, se despatolha mai que ben. Son élei que, finalament, rendon cresible aquel univèrs african que nos debana tant ben Cristòu Honoré.
Lei pauras son gitadas au sòu, quasi violadas, passadas de l’un a l’autre.
« Parlam aquí d’una microsocietat d’exhilats faissistas, assegurats de son poder e dau drech d’en abusar » que ditz lo metèire en scena.
Am’eu Sade intra una briga dins l’òbra de Da Ponte, per parlar dau rapòrt dominant-dominat.
Lei muralhas de la casèrna, d’un jaune malaut e d’un gris leprós son mai verais que natura ; un òsca a Alban Ho Van, lo decorator.
Es pecat per servir aquela intelligéncia e aquélei vòtz, d’aver a la bagueta un Loís Langree ben mens en forma que de costuma, per menar un Freiburger Barockorchester, que planplanejarà dau començament a la tota fin.
Lo còr dau Cape Town Operà, onte tótei son negres, se despatolha mai que ben. Son élei que, finalament, rendon cresible aquel univèrs african que nos debana tant ben Cristòu Honoré.
Ecrit en provençal maritime avec les suggestions de Reinat Toscano