“Au ponch de feblèssa d’ara, es sa subrevivència qu’es en juec” que ditz la peticion en linha que vèn de lançar un collectiu de “Mobilisacion Per que Viscan Nòstrei Lengas”. E tre lo lançament anava lèu ai tres milas signaturas.
E de precisar : “son l’occitan-lenga d’òc , lo breton, le còrsa, lo moselan, lo flamand occidentau, lei lengas d’oil e creòlas...” sens en oblidar una dins lo ventalh dei reconeissudas par la Delegacion Generala au Francès e ai Lengas de França… totei “amenaçadas de passar per uelh”.
E de pausar l’afaire au nivèu dau drech internacionau : “l’Estat francès, en despiech de mantunei condemnacions per l’ONU contunha son òbra de destruccion dau patrimòni immateriau milenàri...”
Aqueu collectiu sosta la crida de dos deputats : lo parlementari francès breton Pau Mollac, e l’europenc còrsa François Alfonsi, que recampèron au debut d’octòbre l’ensems deis associacions de defensa dei lengas minorisadas en França. De l’acamp a destapat l’idèa d’una manifestacion sota la finèstra dau ministre Jean-Michel Blanquer, lo 30 de novèmbre dins la matinada.
Sa reforma engatjada a l’autona de 2018, autorisa lei caps d’establiments a renonciar au cors de lenga regionala, parteja lo territòri entre aquelei que pòdon ne’n organisar un o non, e davalora fòrça lo coeficient de la matièra au bacheleirat, assecant com’aquò la fònt d’escolans que l’i venián fin qu’ara.
La peticion pòu èstre signada aquí