Trege desserts sus lo pontin aupenc

Lo contaire Romieg Salamon a seduch son public lardeirenc. Lardiers es una comuna de montanha, de la Montanha de Lura, precisament. Au mitan de decembre se li èra acabat la virada de l’Avent dei Basseis Aups.

Coma per lo calendier de Novè, lo Consèu Despartamentau prepausava a sei comunas ruralas un espectacle que fa sens dins lo territòri, que nos ditz Pèire Bonnet, l’encargat de mission qu’a discutit tot aquò amé leis actors de la comuna e leis artistas que li vendràn.

A Lardiers èra lo 19 a tres oras de l’après-dinnada a la Sala de Fèstas, adonc amé Romieg Salamon, lo contaire. Am’eu les tradicions de Provença s’avivan, e ne’n parla tant en provençau coma en francés.

Mai tardier dins lo mes, l’espectacle èra a Auzet, comuna de montanha encara, auta aquela, e de quatre-vint abitants, que la mitat èran venguts au centre La Fontaine de l’Ours, per escotar Tant que li siam.

Aqueu grope de tres joines cantaires compausa sus de collectatges, acampa ce qu’an dich de vièlhs de la Vauclusa, o de poètas locaus que, puei, vòlon faire conéisser a de monde perqué pòscan laissar ansin sa télé, per un vèspre.

« Parlam amé leis les artistas, e parlam amé leis les  actors dau luec onte cantaràn » nos ditz Pèire Bonnet, per la còla despartamentala de l’elegida delegada Nathalie Ponce-Gassier. Per eu s’agís de donar de sens ai prepausicions artisticas dins lei territòris, e d’adurre de cultura vivènta dins de país que veson pas fòrça espectacles vivènts.

D’artistas que vènon cantar o contar, e que puei podètz rescontrar per fer una collacion, es pas parier que d’agachar lei mumes sus Youtube o Dailymotion, se, encara, podètz li trobar. La diferéncia ? La qualitat artistica segur, mai tanben la qualitat dau rescòntre, e lo fach de poder parlar dau trabalh de l’artista am’eu ; e encara per aqueu de poder parlar dau país amé seis ses abitants. Aquò fa una bèla diferéncia.

« Pèr tot dire, ne’n eriam esmoguts, dau rescòntre a Auzet » que nos vèn Damien Toumi, un dei tres joines cantaires de Tant que li siam. « Es evident qu’aqueu monde vòu un accès a la cultura viva e que demandan lo rescòntre, lo liame, trobar leis artistas, dison sa curiositat ». La creacion, les condicions de la creacion, lo trabalh de collectaires dau triò, aquò interessava fòrça lo public dau vilatjon.  « Ailà, ges de festenau, jamai ! Adonc, fau una estructura coma lo Consèu Despartamentau per favorisar la cultura vivènta» acaba Damien Toumi.

Am’aquò, entre Forcauquier e Barciloneta li a agut d’espectacles formats exprès, coma aqueu D’una paraula l’autra, d’Erwann Leroy, que nos parlava de la poetessa Marcelle Delpastre, que tota sa vida de païsana, escriviá tant en occitan coma en francés.

Lo 19 de decembre s’es acabada la tiera de trege espectacles – coma lei desserts tradicionaus provençaus que partejam – començada un mes avans per de musica iraniana au Revest dei Brossas. E, au passatge, se vei qu’un Despartament, en mitan rurau au mens, pòu servir a quauqua ren per lo monde dau país.