La reforma Blanquer a paralizat lo monde ensenhaire, e sembla que per lo biais dau politic se reviscola. De totei lei regions manifestan a Paris lo 16 de novèmbre, que l'avètz prepausat amé lo deputat europenc François Alfonsi.
Segur es politic au sens de vida de la ciutat, e fin qu’ara nos an prepausat ren que lo mesprés dei lengas qu’èron pas aquelei de la cultura borgesa parisenca. Quand au ministèri de l’Educacien Nacionala tastoneja entre una politica de dubertura e de sarradura. Lang aviá començat de liberalisar una briga ais annadas 80, mai lei vielhs demons l’i son sempre. Blanquer, qu’aima pas lei lengas regionalas, s’es atacat frontalament a l’opcien, ce que fa de mau ais país occitans, bòrd que l’ensenhament public de la lenga èra desvelopat mai que lei parents de liceans que fan l’opcien son pas tant mobilizats coma aquelei de l’ensenhament bilingüe. Leis elegits li an demandat de metre la lenga regionala au nivèu dei lengas ancianas, per ne’n gardar lo coeficient. S’i es refusat, lo ministre, e per aquò la lenga regionala comptarà desenant per tres còps ren au bachileirat. Am’aquò mesuram la rigiditat de l’Estat, e son ideologia : una lenga, un pòple, un Estat.
Dins son imaginàri mentau, li a l’idèa que totei s’integraràn au mitan e ais idèas de la borgesia parisenca, e que per chascun ren pòu se debanar fòra de la Capitala.
Siatz en poncha dins lei debats legislatius favorables ai drechs dei lengas minoritàrias, mai sempre vos acaratz a mai o mens dos tèrç dei deputats. Pensatz qu’exista la possibilitat de vèire un jorn evoluir aqueu rapòrt de fòrças ?
Lo problèma es lei partits nacionaus, que lei deputats sovent li vènon per tenir un marroquin, se vèson adonc mai Francés que tot Francés. Ieu siáu fidèu ai gents de ma circonscripcien, puei a la Bretanha, puei a la França, e enfin a mon partit. Mai per mai que d’un entre mei camaradas es l’invèrse. Per elei la prioritat es son partit, puei la França, e l’ultima serà lo monde dau sieu. Adonc son mai atentius a ce que ditz son partit qu’a ce que dison lo monde de la basa. Am’aquò segur que la fractura entre elegits e populacien serà duradissa e se regrandirà. Lo sistèma deuriá laissar lei populaciens localas gestionar seis afaires dins un cèrt nombre de domènis, coma fan dins la màger part dei país dau monde.