Fau balançar lo palhasso, un manequin de patas, dins un linçòu ? , un còp, dos còp e zo l’escampar lo mai luenh possible. Aquel espòrt particular de Niça, lo Centre Culturau Occitan, lo CCOC, l’a reviscolat fa quauqueis annadas, e chasque mes de janvier davant la glèisa Sant Ròc, lei equipas se mesuran.
« Ara fa vinta tres ans que se jòga aquí » nos ditz Cristòu Daurore, l’animator dau CCOC País Nissart, « e per çò qu’es un championat dau monde (sic !) avèm agut en 2007 lo recòrd, amé 15,30 ».
« Ara fa vinta tres ans que se jòga aquí » nos ditz Cristòu Daurore, l’animator dau CCOC País Nissart, « e per çò qu’es un championat dau monde (sic !) avèm agut en 2007 lo recòrd, amé 15,30 ».
A la une, à la deux....(photo MNp
La vingt-troisième édition
This browser does not support the video element.
Sus lo planet de la polida glèisa es un bresilhament d’enfants qu’acuelhe chasque mandadís, e lo paure palhasso es puei rabalhat per lei dròlles que s’en sèrvon un pauc de punching ball. Aqueu paure caramentran d’estraças, pasmens, dura despuei quasi un quart de siècle.
« E fuguèt jamai netejat despuei 23 ans !» s’esclafa Cristòu Daurore. Trenta equipas an participat an aquela fèsta populària niçarda, onte s’agís mai de s’espacejar que de ganhar. Pasmens, en quauquei luecs, la setmana passada, mai que d’un s’es entraïnat : a l’Ariana, au pavilhon Mossa o encara a Cimiez.
« E fuguèt jamai netejat despuei 23 ans !» s’esclafa Cristòu Daurore. Trenta equipas an participat an aquela fèsta populària niçarda, onte s’agís mai de s’espacejar que de ganhar. Pasmens, en quauquei luecs, la setmana passada, mai que d’un s’es entraïnat : a l’Ariana, au pavilhon Mossa o encara a Cimiez.