La preparacien dau referendum catalan dau premier d’octòbre a acampat dins lei carrieras e lei plaças dau país una multituda, mai que d’un còp : pèr la Diada (la fèsta nacionala catalana dau 11 de setembre que comemòra la desfacha catalana de 1714, e la pèrda de sei libertats) l’i a agut, segon la polícia, un milien de personas a Barcelona, pèr un passa carrièra monumentau.
Les Catalans ont pu voter le 1er octobre car d'une part ils faisaient bloc, nombreux, dans leurs bureaux de vote, et d'autre part parce qu'ils avaient mis une frontière entre leurs urnes et les policiers.
Lo 29 de setembre, « acte final » de la campanha, n’i aviá « ren que » cinquanta mila au pè de la còla de Montjuic, que ne’n vesètz aquí una part. Après lo referendum que siguèt marcat pèr de violéncias policieras e nòu cènt personas nafradas, una manifestacien d’estudiants e de joines a acampat quasi quatre-vingt mila personas, e lo tres d’octòbre, jorn de caume de protestacien, èron de centenas de mila, sensa comptar qu’a Tarragona, Lleida e dins de ciutats pichonas talas coma La Seu d’Urgell, de miliers de personas s’èron encara acampadas. Aqueu referendum èra vertadièrament un afaire d’acampàs.
Carles èra dins la còla d’aperaquí uechanta Barcelonencs acampats tota la nuech dau 30 de setembre au premier d’octòbre dins un burèu de votacien dei pòrtas ben barradas. La tòca èra de prevenir una operacien policiera, qu’auriá poscut empachar lo monde de venir votar au matin. Eu èra mai o mens dau costat de la Plaça d’Espanha, dins una escòla fòrça colorada… Joan Miró. « En veritat, pensam que mai li a de monde, mens aurem lo mal astre de vèire arribar la Guardia Civil » que nos a dich.
Leis urnas aurián degut èstre totei confiscadas pèr una Guardia Civil fòrça ben informada, e qu’a poscut ne’n raubar un molonàs. Pasmens lo matin dau premier d’octòbre ne’n mancava pas una, enluec ! L’explica es que de desenas de Catalans francés ne’n gardavan au sieu, produchs pèr una societat chinesa, amb un mercat segret de la Generalitat de Catalonha. Avian totei lo nom d’un correspondent au Sud, e comunicavan per messajariá criptada. Un bòn escenari pèr lo James Bond de venir… La nuech de la votacien, un còp despulhat l’escrutinh, aquelei qu’avian fòrça investit de son temps per l’eleccien podián s’enanar amé la boita democratica coma trofèu.
Carles èra dins la còla d’aperaquí uechanta Barcelonencs acampats tota la nuech dau 30 de setembre au premier d’octòbre dins un burèu de votacien dei pòrtas ben barradas. La tòca èra de prevenir una operacien policiera, qu’auriá poscut empachar lo monde de venir votar au matin. Eu èra mai o mens dau costat de la Plaça d’Espanha, dins una escòla fòrça colorada… Joan Miró. « En veritat, pensam que mai li a de monde, mens aurem lo mal astre de vèire arribar la Guardia Civil » que nos a dich.
Leis urnas aurián degut èstre totei confiscadas pèr una Guardia Civil fòrça ben informada, e qu’a poscut ne’n raubar un molonàs. Pasmens lo matin dau premier d’octòbre ne’n mancava pas una, enluec ! L’explica es que de desenas de Catalans francés ne’n gardavan au sieu, produchs pèr una societat chinesa, amb un mercat segret de la Generalitat de Catalonha. Avian totei lo nom d’un correspondent au Sud, e comunicavan per messajariá criptada. Un bòn escenari pèr lo James Bond de venir… La nuech de la votacien, un còp despulhat l’escrutinh, aquelei qu’avian fòrça investit de son temps per l’eleccien podián s’enanar amé la boita democratica coma trofèu.