La residéncia segondària qu’empacha lo monde de viure au país

Durant lo segond confinament Marielle leis a publicadas aquelei fotòs dau bonur sorrisent : amé son dròlle, son novèu companhon, totei davant una bèla tèrra facturada a cent-vint quilomètres de Paris, onte, quadre superior d’una companhia d’asseguranças, trabalha de costuma. Enfin ! sa residéncia segondària.

Un an puei, Crestian, qu’a chausit de restar au país d’Ate, cercava sensa relambi un ostau nòu, que lo sieu arriscava de s’escrancar. «Es pas de crèire coma a aumentat ! Me seriá estat possible fa cinc ans, ara non ! » E dins lei vilatges dau relarg, la dimenjada, es pron d’agachar lei placas d’imatriculacions : 69, 92, 38, 54.

« Es ben tipic de la situacion au nòstre a l’ora d’ara. E aquò pejora ! » nos vèn Arvei Guerrera, ex elegit occitanista ecologista au Consèu Regionau de Provença. « Aquí l’immobilier, son prètz, s’es auçat de 10 a 20 % alòr que ja èra tant aut… »