En Mennucci sembla lo solet candidat PS a prendre en còmpte la cultura occitana a Marselha.
Joèu Bouc (photo MN)
Fau ben veire que dins l’eleccien primària que deu partejar lei sièis candidats socialistas ai municipalas de Marselha, n’i a qu’un que sembla s’occupar de la lenga occitana. Es adonc en militant occitanista que siáu anat dimècres passat a l’Ostau dau País marselhés, qu’aviá convidat Patrick Mennucci.
Deputat de Marselha, sa circonscripcien es aquela de l’Ostau, es la rason donada per aquel acamp, onte son pasmens venguts quaranta personas. Ges d'enganas , lo candidat es estat clar aquí, i èra per alestir sa candidatura.
Pasmens me fau dire qu’ai trobat un òme politique au mens assabentat de la causa occitana. Es pas una messòrga quand a dich « siáu lo solet candidat a m’interessar ai condicions necessàrias per desvelopar la preséncia de la lenga d’òc a Marselha ».
Per dire leu, dins leis idèias qu’a messas dins son programa, trobam premier un projèct de Calandreta – e èra pres pron au seriós per atrivar fins qu’a Marselha Jan-Loís Blenet, lo president de la Federacien dei Calandretas que nos vèn de Montpelhier – puei de la messa en plaça d’una mena de « fondacien » que podriá afortir la preséncia de la lenga e de la cultura d’òc, dins un luec que seriá l’Ostau dau País marselhés, o puslèu de novèus locaus que podriá investir.
Pasmens, es vengut, tanben, per nos escotar. Es ansin qu'a pres de nòtas per completar son programa "minimau". D'exemples, ne'n vaquí : sensibilisacion dei nistons dins leis escòlas sota administracion de la ciutat, panèus d'intrada, anóncias dins lei transpòrts, pression -se o fau- sus leis instàncias de l'Educacion Nacionala.
Aquò me rementa çò que, belèu, es estat lo començament de "la pensada" occitanista d’aquel òme. Li seriá pas venguda l’idèia fa tres ans.
Fau se rementar la bèla dimenjada de junh 2011, quand la Regien Provença Aups Còsta d’Azur acampèt una vintena de grops de musica occitana davant lo Palau Longchamp per una « Assemblade ».
I aviá tot lo temps aperaquí dos mila personas. Patrick Mennucci qu’èra alòr lo delegat de Michel Vauzelle a la Cultura, li èra vengut per dire la dicha alestida per lo servici dau protocòle de la Regien. O fan totei, leis elegits…
Pasmens, aqueu jorn, mai que d’un testimòni me l’a dich, s’es trobat espantat de veire que l’idèia occitana, son biais de festejar, son nivèu de creacien, atrivavan mai que mai de monde. Pauc après, foguèt conquistat per l’idèia d’una calandreta. Era lo començament d’un procèssus.
Alòr, quand deman prepausarà, s’es lo candidat PS de Marselha, de panèus de carrieras en lenga nòstra, o que pesarà per far ausir d’anóncias en provençau de Marselha dins lei bus, degun s’en planherà dins lo regionalisme marselhés.
Ieu, s’èri Marselhés, per acompanhar l’idèia que l’occitan deu far partida de tot programa politique, seriáu anat votar a aquelei primàrias, per lo Mennucci.
Deputat de Marselha, sa circonscripcien es aquela de l’Ostau, es la rason donada per aquel acamp, onte son pasmens venguts quaranta personas. Ges d'enganas , lo candidat es estat clar aquí, i èra per alestir sa candidatura.
Pasmens me fau dire qu’ai trobat un òme politique au mens assabentat de la causa occitana. Es pas una messòrga quand a dich « siáu lo solet candidat a m’interessar ai condicions necessàrias per desvelopar la preséncia de la lenga d’òc a Marselha ».
Per dire leu, dins leis idèias qu’a messas dins son programa, trobam premier un projèct de Calandreta – e èra pres pron au seriós per atrivar fins qu’a Marselha Jan-Loís Blenet, lo president de la Federacien dei Calandretas que nos vèn de Montpelhier – puei de la messa en plaça d’una mena de « fondacien » que podriá afortir la preséncia de la lenga e de la cultura d’òc, dins un luec que seriá l’Ostau dau País marselhés, o puslèu de novèus locaus que podriá investir.
Pasmens, es vengut, tanben, per nos escotar. Es ansin qu'a pres de nòtas per completar son programa "minimau". D'exemples, ne'n vaquí : sensibilisacion dei nistons dins leis escòlas sota administracion de la ciutat, panèus d'intrada, anóncias dins lei transpòrts, pression -se o fau- sus leis instàncias de l'Educacion Nacionala.
Aquò me rementa çò que, belèu, es estat lo començament de "la pensada" occitanista d’aquel òme. Li seriá pas venguda l’idèia fa tres ans.
Fau se rementar la bèla dimenjada de junh 2011, quand la Regien Provença Aups Còsta d’Azur acampèt una vintena de grops de musica occitana davant lo Palau Longchamp per una « Assemblade ».
I aviá tot lo temps aperaquí dos mila personas. Patrick Mennucci qu’èra alòr lo delegat de Michel Vauzelle a la Cultura, li èra vengut per dire la dicha alestida per lo servici dau protocòle de la Regien. O fan totei, leis elegits…
Pasmens, aqueu jorn, mai que d’un testimòni me l’a dich, s’es trobat espantat de veire que l’idèia occitana, son biais de festejar, son nivèu de creacien, atrivavan mai que mai de monde. Pauc après, foguèt conquistat per l’idèia d’una calandreta. Era lo començament d’un procèssus.
Alòr, quand deman prepausarà, s’es lo candidat PS de Marselha, de panèus de carrieras en lenga nòstra, o que pesarà per far ausir d’anóncias en provençau de Marselha dins lei bus, degun s’en planherà dins lo regionalisme marselhés.
Ieu, s’èri Marselhés, per acompanhar l’idèia que l’occitan deu far partida de tot programa politique, seriáu anat votar a aquelei primàrias, per lo Mennucci.