Au mes d’abriu passat l’avèm sachut, l’ancian PDG de Vivarte, una societat d’abilhament dei gròssas, aviá plegat amé mai de tres miliens d’€uròs quàuquei mes aperavans. Licenciat per seis accionaris, s’èra pas fa mau, un còup tombat, am’un tau paracasuda daurat. Per compensar, lei memeis accionaris decidèron de licenciar 1500 de sei salariats.
Es aquò esparnhar, qué !
Es aquò esparnhar, qué !
Des parachutes dorés aussi larges et des indemnités aux Prud'hommes aussi étroites que possible
Mai aquéleis emplegats rebutats a Pòle Emplec, se jamai tròbèsson qu’es abusiu, veirián sei demandas au Tribunau dei Prud’òmes limitadas per un plafon d’indemnitats per « licenciament abusiu ». Es la Lèi que ven d’anonciar Manuel Valls, un còup tornat dau match Barça-Juve dins un jet pagat per l’Estat. Es aquò tambèn esparnhar.
Lo Parlament es adonc convidat a donar una mena de prima au licenciament abusiu. E mai l’entrepresa serà pichona, mai lo plafon serà bas. Un que son patron l’auriá dins lo nas, podrà jamai que demandar ai Prud’òmes un an de son salari de misèria. Puei, s’a mai de cinquanta ans, passarà dos o tres ans a ren trobar de mai. L'Assegurança Caumatge pagarà. Es totjorn aquò d’esparnhat.
Fau s’estonar de ren a l’ora d’ara. Pasmens aquélei qu’avián votat en 2012 per la sola rason que volián escobar Micolau Sarkozy, ara se devon ben desolar. Volián pas de tóteis aquelei mesuras anti-socialas que nos prometiá, e leis an quand meme. Beleu en pièger.
Dejà en junh de 2013 (la calor primadièra fa fondre lo sentiment sociau a senèstra, que sembla) lo Parlament aviá ben vougut legiferar per limitar lei demandas de salariats ai Prud’òmes a tres ans en arrier, e plus a cinc, coma èra la costuma (e la Lèi !).
Dins la vida de mai que d’un salariat arriba aquela tirania dau capolier que se vèi patron de drech divin. Vos fa constrencha per aquò o per ailà. E segur vos pagarà pas tant coma devriá. Li fa escòrna se vos enanatz a l’ora, e mai encara se, un còup que la copa es plena, li pausatz sota lo nas la convencien collectiva ; ben aquela copa, qu’es pas santa, vos la faudrà quand meme beure jusqu’au jaç.
Alòr, un còup que, tala una estraça gausida, vos lo jita defòra dins de condiciens que disi pas, l’emplegat acompanhat o non d’un sindicat e d’un advocat, va demandar justícia. E, a 70%, ganharà. Es beleu que li aviá de bònei rasons.
Aquélei bònei rasons lei podètz ara plegar un còup per tótei au Musèu dei Drechs Sociaus. Aquela gaucha en plen reviscolament macronesc vos aurà, una bòna fes, sinhalat qu’eriatz una mena d’esclau salariat, e pas mai.
Encara que leis esclaus, sei mèstres d’aièr leis escobavan pas tant coma leis entrepresas d’ara.
Lo Parlament es adonc convidat a donar una mena de prima au licenciament abusiu. E mai l’entrepresa serà pichona, mai lo plafon serà bas. Un que son patron l’auriá dins lo nas, podrà jamai que demandar ai Prud’òmes un an de son salari de misèria. Puei, s’a mai de cinquanta ans, passarà dos o tres ans a ren trobar de mai. L'Assegurança Caumatge pagarà. Es totjorn aquò d’esparnhat.
Fau s’estonar de ren a l’ora d’ara. Pasmens aquélei qu’avián votat en 2012 per la sola rason que volián escobar Micolau Sarkozy, ara se devon ben desolar. Volián pas de tóteis aquelei mesuras anti-socialas que nos prometiá, e leis an quand meme. Beleu en pièger.
Dejà en junh de 2013 (la calor primadièra fa fondre lo sentiment sociau a senèstra, que sembla) lo Parlament aviá ben vougut legiferar per limitar lei demandas de salariats ai Prud’òmes a tres ans en arrier, e plus a cinc, coma èra la costuma (e la Lèi !).
Dins la vida de mai que d’un salariat arriba aquela tirania dau capolier que se vèi patron de drech divin. Vos fa constrencha per aquò o per ailà. E segur vos pagarà pas tant coma devriá. Li fa escòrna se vos enanatz a l’ora, e mai encara se, un còup que la copa es plena, li pausatz sota lo nas la convencien collectiva ; ben aquela copa, qu’es pas santa, vos la faudrà quand meme beure jusqu’au jaç.
Alòr, un còup que, tala una estraça gausida, vos lo jita defòra dins de condiciens que disi pas, l’emplegat acompanhat o non d’un sindicat e d’un advocat, va demandar justícia. E, a 70%, ganharà. Es beleu que li aviá de bònei rasons.
Aquélei bònei rasons lei podètz ara plegar un còup per tótei au Musèu dei Drechs Sociaus. Aquela gaucha en plen reviscolament macronesc vos aurà, una bòna fes, sinhalat qu’eriatz una mena d’esclau salariat, e pas mai.
Encara que leis esclaus, sei mèstres d’aièr leis escobavan pas tant coma leis entrepresas d’ara.