Son premier “disc” numeric e virtuau, Temperi, ara es en linha e en venda, De la Crau, fondat per Sam Karpienia (vos rementatz de Dupain?) lo grope a crebat l’uòu en 2017, amé tanben Thomas Lippens ai percussiens e Manu Reymond a la contrabassa.
Fau faire fisança a Sam Karpienia per cantar d’un biais rauc e tirassaire de texts poetics. “Ai vòugut prendre pron de tèmps per trabalhar nòstra emprenta musicala, un repertòri coerent” que disiá au micrò de Paulin Reynard sus France Bleu Vaucluse.
Es un son electric, aquò’s segur. Chaman, l’un dei sièis tròç ne’n es l’exemple : un rock sorn sostengut per un còr lieugier, una progressivitat de la tensien, am’una ritmica totjorn que mai sostenguda, puei una rompedura per laissar la votz de Sam Karpienia s’espandir. Aquò’s l’emprenta.
A dire lo verai, ne’n avèm pensat ren que de ben. Kiarpienia, ja va sabiam, es un autor de tria. Sembla que sei dos a tres ans passats a faire marin entre Marselha e Corsega siguèron de bòneis annadas per chifrar la seguida.
La seguida comença, e ja lo començament sembla ben bèu. Vos conselham en particulier lei tròç “La dralha” e “A l’esper” dins aquel album numeric, que podètz crompar pèr pas mai que 5€, o mai se volètz, aquí