Es pas de crèire ! de l’autre costat de ma fenèstra, la carrièra d’acostuma tant frequentada es quasi silenciosa. Siam passats d’una veitura per segonda a cinc per minutas.
De monde pèr trepadors, de carrièras quasi sensa veituras, de paumons qu'an de plaser a respirar...
Pèr l’operacien dau Sant-Khomri, l’èr tant cargat de son sofre e de sei oxides d’azòte, tot d’un còp rend plus que lo perfum de la peresina dei pins que créissan, un pauc malauts lei paures, sus lo trepador.
Lei jaças pretolièras de Lavera èron barradas per lei sindicats, e la policia que leis a cochat de matin aqueu dimars, a ganhat que tre ara, plus una gota de petròli rafinat passarà a la pompa.
Coma aviáu besonh de faire quauquei resèrvas (sabem jamai, qué !) me siáu encaminat fin qu’a la supereta dau quartier per me crompar iògorts e pastas. Sus lo trepador onte crosavi encara divèndres que de monde rara e cochós, ai rescontrat tota una tropa de maires qu’anava a l’escòla cercar sei pichons. Au parcament de l’escòla, tres veituras, pas mai, onte son d’acostuma vint.
Coma ai telefonat an’una estacada de pressa, li ai demandat : « e coma fas, tu ? » Responsa : « còveituratge, segur ! meme que se siam dichs qu’après la cauma, benleu que seriá pas tant complicat de s’organisar per contunhar ». Resta en vila, aquela, e trabalha a la campanha.
Lo Jaque, qu’eu resta dins un vilatge ont’a chausit de viure fa vint ans, e que deu s’entornar trabalhar en vila chasque jorn, segur que li sembla pas tant agradiva, la jornada sensa bruch ni pollucien. Mai en veritat, am’un velò, benleu que podriá…Non, pas lo Jaque, pas encara, li faudrà mai que d’una cauma. Mai deman benleu…
Coma eu tot plen de monde que lei cònses an laissat bastir de’n pertot, ara passa son temps dins la veitura. E de veituras, ne’n vesi totjorn que mai, a tota ora dau jorn, onte que siegue.
Un còp qu’ai telefonat a Air Paca, que nos susvelha la qualitat de l’èr, me disi que, òc, podem mai respirar. Vos dirai que, avans l’estiu, aurem lei resultats d’una gròssa enquista de l’Institut de Susvelhança Sanitàri en França. E ja, sai que nos diràn que l’èr polluit tua mai que ce que podiam imaginar. Tot plen de poussas finetas segur intran dins lei paumons, mai tanben passan fin qu’au còr.
Alòr, segur, podem romegar còntra la CGT que bloca l’economia (e que fai cagar lo Jaque, paure !), mai levat que lei joineis emplegats de deman seràn benleu pas tant d’agneus davant lo lop emplegaire, tre uei, nos fa baissar lo deficit de l’Assegurança Sociala, e nos fa auçar lo plaser de marchar dins de carrièras sens tant de bruch nimai d’èr cargat.
Durarà pas ; alòr, a vòstrei paumons, lèsts, respiratz !
Lei jaças pretolièras de Lavera èron barradas per lei sindicats, e la policia que leis a cochat de matin aqueu dimars, a ganhat que tre ara, plus una gota de petròli rafinat passarà a la pompa.
Coma aviáu besonh de faire quauquei resèrvas (sabem jamai, qué !) me siáu encaminat fin qu’a la supereta dau quartier per me crompar iògorts e pastas. Sus lo trepador onte crosavi encara divèndres que de monde rara e cochós, ai rescontrat tota una tropa de maires qu’anava a l’escòla cercar sei pichons. Au parcament de l’escòla, tres veituras, pas mai, onte son d’acostuma vint.
Coma ai telefonat an’una estacada de pressa, li ai demandat : « e coma fas, tu ? » Responsa : « còveituratge, segur ! meme que se siam dichs qu’après la cauma, benleu que seriá pas tant complicat de s’organisar per contunhar ». Resta en vila, aquela, e trabalha a la campanha.
Lo Jaque, qu’eu resta dins un vilatge ont’a chausit de viure fa vint ans, e que deu s’entornar trabalhar en vila chasque jorn, segur que li sembla pas tant agradiva, la jornada sensa bruch ni pollucien. Mai en veritat, am’un velò, benleu que podriá…Non, pas lo Jaque, pas encara, li faudrà mai que d’una cauma. Mai deman benleu…
Coma eu tot plen de monde que lei cònses an laissat bastir de’n pertot, ara passa son temps dins la veitura. E de veituras, ne’n vesi totjorn que mai, a tota ora dau jorn, onte que siegue.
Un còp qu’ai telefonat a Air Paca, que nos susvelha la qualitat de l’èr, me disi que, òc, podem mai respirar. Vos dirai que, avans l’estiu, aurem lei resultats d’una gròssa enquista de l’Institut de Susvelhança Sanitàri en França. E ja, sai que nos diràn que l’èr polluit tua mai que ce que podiam imaginar. Tot plen de poussas finetas segur intran dins lei paumons, mai tanben passan fin qu’au còr.
Alòr, segur, podem romegar còntra la CGT que bloca l’economia (e que fai cagar lo Jaque, paure !), mai levat que lei joineis emplegats de deman seràn benleu pas tant d’agneus davant lo lop emplegaire, tre uei, nos fa baissar lo deficit de l’Assegurança Sociala, e nos fa auçar lo plaser de marchar dins de carrièras sens tant de bruch nimai d’èr cargat.
Durarà pas ; alòr, a vòstrei paumons, lèsts, respiratz !