Alòr que leis avions russas an cessats d’espoutir, per quauqueis oras, la ciutat d’Alep. Es temps de se demandar ce que cèrca la Russia de Poutine en Siria.
Les Russes veulent garder un port méditerranéen, et donc toute leur capacité de faire pression sur les Européens. C'est la raison du malheur des Aleppins
L’Armada russa que, despuei lo començament dau conflict, entreteniá de còlas de comandòs per alentir, coma en Ucraina, lei bandas islamistas o simplament rebèlles, fan donar tota l’aviacion, e mai de tropas a tèrra, despuei l’estiu. Es que l’Armada regulara siriana ne’n èra plus capabla.
Oficialament, lei militaris russas aparan la minoritat ortodòxa dau país. E, segur, aquela patiriá fòrça d’una victòria islamista, coma totei aquelei que semblan diferents ais afogats de Dieu.
Mai es despuei que l’Armada siriana sembla perdre sus lo terren pròche de la riba de mar, que l’intervencion russa se fa massiva e dirècta. La riba de mar mediterranèa es la « Siria utila », onte l’economia se fa, en particulier onte l’agricultura sembla possibla. Mai que tot, es la possibilitat de vèire que lo pòrt militari de Tartós podriá tombar qu’a fa chifrar Vladimir Poutine.
Sens aqueu, la Russia auriá plus ges de possibilitats d’agir en Medirerranèa. E es segur la tòca màger de tota la politica russa en Siria, onte la lucha còntra lo terrorisme e la defensa dei minoritats semblan rèn que de pretèxtes.
La metòda russa es conéissuda, fan pas dins lo detalh : estramassan tot, e tant pièger per lei civils. A Alep fan giclar lei roquetas incendiarias fòrça murtrièras en mai dei bombas aerianas. Deja en 1999, a la segonda guèrra de Chechenia, èra lo biais de faire d’aquela Armada qu’aviá rasat la ciutat de Grozny, provocant lo malastre de desenas de milliers de sensa sostas. A l’epòca son baile èra Vladimir Poutine.
Segur que leis atermenatges occidentaus fan que d’encoratjar lo baile russa a contunhar dins aquela dralha murtrièra. D’un latz afècta de crèire que leis Europencs son, sensa va dire, benurós que quauqu’un restanca per elei l’islamisme au Pròche-Orient. D’un autre latz juega dei tensions que devon intimidar d’Occidentaus lèsts a afortir sei sancions : ansin lo personau d’ambassadas russas siguèt redusit despuei lo 13 d’octòbre en Euròpa, sei familhas rapatriadas, e dins la muma plega, lei misssils intercontinentaus siguèron tirats « per assai » en Russia, qu’amenaça d’una guerra nucleària imminenta nòstre continent.
Lei bailes governamentaus occidentaus benlèu que devrián chifrar que, despuei la reconquista de la Ruhr fin qu’a la destruccion de la Checoslovaquia, èra lo biais de faire d’un tipe que disián Hitler. D’auçar leis espatlas sembla pas una solucion.
Oficialament, lei militaris russas aparan la minoritat ortodòxa dau país. E, segur, aquela patiriá fòrça d’una victòria islamista, coma totei aquelei que semblan diferents ais afogats de Dieu.
Mai es despuei que l’Armada siriana sembla perdre sus lo terren pròche de la riba de mar, que l’intervencion russa se fa massiva e dirècta. La riba de mar mediterranèa es la « Siria utila », onte l’economia se fa, en particulier onte l’agricultura sembla possibla. Mai que tot, es la possibilitat de vèire que lo pòrt militari de Tartós podriá tombar qu’a fa chifrar Vladimir Poutine.
Sens aqueu, la Russia auriá plus ges de possibilitats d’agir en Medirerranèa. E es segur la tòca màger de tota la politica russa en Siria, onte la lucha còntra lo terrorisme e la defensa dei minoritats semblan rèn que de pretèxtes.
La metòda russa es conéissuda, fan pas dins lo detalh : estramassan tot, e tant pièger per lei civils. A Alep fan giclar lei roquetas incendiarias fòrça murtrièras en mai dei bombas aerianas. Deja en 1999, a la segonda guèrra de Chechenia, èra lo biais de faire d’aquela Armada qu’aviá rasat la ciutat de Grozny, provocant lo malastre de desenas de milliers de sensa sostas. A l’epòca son baile èra Vladimir Poutine.
Segur que leis atermenatges occidentaus fan que d’encoratjar lo baile russa a contunhar dins aquela dralha murtrièra. D’un latz afècta de crèire que leis Europencs son, sensa va dire, benurós que quauqu’un restanca per elei l’islamisme au Pròche-Orient. D’un autre latz juega dei tensions que devon intimidar d’Occidentaus lèsts a afortir sei sancions : ansin lo personau d’ambassadas russas siguèt redusit despuei lo 13 d’octòbre en Euròpa, sei familhas rapatriadas, e dins la muma plega, lei misssils intercontinentaus siguèron tirats « per assai » en Russia, qu’amenaça d’una guerra nucleària imminenta nòstre continent.
Lei bailes governamentaus occidentaus benlèu que devrián chifrar que, despuei la reconquista de la Ruhr fin qu’a la destruccion de la Checoslovaquia, èra lo biais de faire d’un tipe que disián Hitler. D’auçar leis espatlas sembla pas una solucion.